Τις περικοπές σε κλίνες και την κατάργηση οργανικών θέσεων εργαζομένων στα νοσοκομεία καυτηριάζει ο Μάξιμος Χαρακόπουλος με ερώτησή του στη βουλή. Με αφορμή σχετικά δημοσιεύματα για το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας και βουλευτής Λαρίσης καταλογίζει ευθύνες στον υπουργό υγείας Ανδρέα Λοβέρδο για την αποδυνάμωση του ΕΣΥ.
Η ερώτηση του στελέχους της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ως εξής:
Έκρυθμη είναι το τελευταίο διάστημα η κατάσταση και στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας, καθώς γιατροί, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό, παρά τις πρόσφατες διαβεβαιώσεις του κ. Λοβέρδου ότι το προσωπικό του ΕΣΥ θα μείνει εκτός εργασιακής εφεδρείας, φοβούνται ότι επίκεινται και για εκείνους απολύσεις.
Μετά τις σημαντικές μειώσεις κλινικών και κλινών, η εντολή του Υπουργού Υγείας για τροποποίηση των οργανισμών των νοσοκομείων δρομολογεί κατάργηση οργανικών θέσεων ακόμη και στο ζωτικό χώρο της δημόσιας υγείας που επί χρόνια παραμένει υποστελεχωμένη. Εντάσσοντας και το ΕΣΥ στην προκρούστεια κλίνη της λιτότητας και των περικοπών, υπό το πρόσχημα της αλλαγής των οργανισμών, το αρμόδιο Υπουργείο προωθεί τη μείωση προσωπικού. Και αυτό τη στιγμή που οι πολίτες της χώρας, εν μέσω βαθιάς ύφεσης και οικονομικής κρίσης, αδυνατούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά στα έξοδα νοσηλείας στα ιδιωτικά και συρρέουν στα δημόσια νοσοκομεία.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Λάρισας (ΠΝΛ), το οποίο, σύμφωνα με δημοσιεύματα, μετά τη μείωση των κλινών του από 708 στις 650, κινδυνεύει και με σημαντική μείωση προσωπικού. Όπως καταγγέλλεται, με αφορμή την αλλαγή του οργανισμού του νοσοκομείου, προτείνεται η μείωση των οργανικών θέσεων προσωπικού από τις προβλεπόμενες 1.747 σε 1.509 (εκτός των γιατρών), δηλαδή κατάργηση κατά 238 θέσεις».
Κατόπιν τούτων ο κ. Χαρακόπουλος ρωτά τον αρμόδιο υπουργό:
-
Γιατί αποδομείται το ΕΣΥ, με την κατάργηση κλινών και θέσεων εργασίας, εν μέσω οικονομικής κρίσης;
-
Πώς θα αντιμετωπιστεί η αυξημένη, λόγω κρίσης, ζήτηση των υπηρεσιών του ΕΣΥ από τη στιγμή που αποδυναμώνεται σε βαθμό που δεν θα μπορεί να εγγυηθεί την παροχή ικανοποιητικών νοσηλευτικών υπηρεσιών στο σύνολο του πληθυσμού;