Menu
A+ A A-

tabularasaΠολύς λόγος γίνεται τις τελευταίες μέρες για το περιβόητο tabula rasa που ελέχθη από τον υπουργό Παιδείας με σκοπό να προκαλέσει μια ειλικρινή και ανοιχτή, χωρίς προαπαιτούμενα, συζήτηση όλων των πολιτικών δυνάμεων αλλά και της ακαδημαϊκής κοινότητας για την αναμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος και τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Συζήτηση από μηδενική βάση, σε άγραφο χάρτη.

Κάποιοι στην αντιπολίτευση υποστηρίζουν ότι το tabula rasa δεν αποτελεί παρά τέχνασμα μέσω του οποίου αποπειράται να υποκρυφθούν απόψεις με τις οποίες η κυβέρνηση θα κατέλθει στο διάλογο. Η παρεξήγηση είναι ξεκάθαρη.  Τabula rasa δεν σημαίνει πως η κυβέρνηση κατέρχεται στο διάλογο χωρίς προτάσεις. Κάτι τέτοιο θα ήταν παράδοξο. Προφανώς προτάσεις υπάρχουν, δεν αποτελεί όμως η συμφωνία με αυτές αναγκαία συνθήκη για συμμετοχή στο διάλογο.

Αξίζει όμως να επισημανθεί μία κραυγαλέα παραδοξολογία: Όταν η κυβέρνηση καλείται θεσμικά να ασκήσει την εντολή που της έδωσαν οι πολίτες ως εκτελεστική εξουσία, συχνά κατηγορείται ότι δεν επιθυμεί τη συναίνεση των άλλων πολιτικών δυνάμεων, ενώ όταν εμπράκτως την επιδιώκει αντιμετωπίζει την καχυποψία ότι προωθεί κάποια κρυφή και αδιόρατη ατζέντα.

Θύμα της πρακτικής αυτής και η πρώην υπουργός Παιδείας η κ. Γιαννάκου.  Παρά τον εξοντωτικό διάλογο που προηγήθηκε, κατηγορείτο συστηματικά για προειλημμένες αποφάσεις και άπαντες επιζητούσαν από αυτήν διάλογο tabula rasa, χωρίς προαπαιτούμενα. Ποιο ήταν τελικά το αιτούμενο των τότε αντιδρώντων; Και ποιο είναι τώρα; Μάλλον η παραμονή σε παθογένειες του παρελθόντος που καθήλωσαν ή και οπισθοδρόμησαν την εκπαίδευση υπό το δόγμα «να μην αλλάξει τίποτε», προκειμένου να μη θιγούν συμφέροντα που προφανώς κάποιους βολεύουν. 

Είναι γεγονός πως η σύγχρονη ζωή λειτουργεί με ταχύτητες διαφορετικές από το παρελθόν. Ταχύτητες που επιβάλλουν προσαρμοστικότητα και ευελιξία, που πολλές φορές δεν δίνουν δεύτερη ευκαιρία σε ολιγωρίες. Και η κοινωνία μας, που είναι εθισμένη σ’ αυτές, ίσως έχει μια τελευταία ευκαιρία να συμφωνήσει διακομματικά, αμβλύνοντας τις όποιες διαφωνίες προκειμένου να χαράξει έναν εκπαιδευτικό σχεδιασμό που θα υπερβαίνει την μικροπολιτική αντίληψη.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας απέδειξε από την πρώτη κιόλας διακυβέρνηση ότι με θέματα παιδείας δεν πειραματίζεται. Πλήρωσε μάλιστα αδρά το τίμημα. Τα αποτελέσματα όμως της μεταρρύθμισης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, με τις όποιες αδυναμίες, θα γίνονται όλο και πιο απτά. Καιρός είναι όλοι οι φορείς, σκεπτόμενοι μακροσκοπικά να αναλάβουν τις ευθύνες τους, γιατί το μέλλον δεν μπορεί να τους περιμένει άλλο.

Και όποιοι τεχνηέντως προβαίνουν σε λεκτικούς ακροβατισμούς ερμηνεύοντας το tabula rasa διασταλτικά, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να υποσκάπτουν για ακόμη μία φορά τα θεμέλια του πλέον απαραίτητου οικοδομήματος για τη συνοχή της κοινωνίας που είναι η παιδεία.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, διδάκτωρ Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου.

back to top