Πάσχα, Ελλήνων Πάσχα. Πουθενά στον κόσμο η Ανάσταση δεν γιορτάζεται με τέτοια λαμπρότητα όσο στην πατρίδα μας. Η καθολική Δύση δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στον εορτασμό των Χριστουγέννων, πρεσβεύοντας ότι αν δεν υπήρχε η γέννηση του Θεανθρώπου δεν θα επέρχονταν η σωτήρια των ανθρώπων. Στην καθ’ ημάς ορθόδοξη Ανατολή δίδουμε μεγαλύτερη έμφαση και γιορτάζουμε λαμπρά το Πάσχα. Εμείς οι ορθόδοξοι πιστεύουμε ότι δεν αρκεί η γέννηση του Χριστού για τη σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Γέννηση χωρίς σταύρωση και Ανάσταση δεν θα είχε ίσως νόημα. Κατέλυσας τώ Σταυρώ σου τoν θάνατον.

Αλλά και απ’ όλο τον ορθόδοξο κόσμο, εδώ στην Ελλάδα γιορτάζουμε με ξεχωριστό τρόπο το Πάσχα. Και τούτο μάλλον οφείλεται σε δύο λόγους:

Πρώτον γιατί η μακρά δουλεία του ελληνικού έθνους στον οθωμανικό ζυγό προσέδωσε έναν ιδιαίτερο συμβολισμό στο Πάσχα. Ευχόμενοι Καλή Ανάσταση, οι υπόδουλοι Έλληνες εύχονταν και την ανάσταση του γένους. Την απελευθέρωση από τους Τούρκους, την αναβίωση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Άλλωστε, η εθναρχεύουσα εκκλησία συνέβαλε καθοριστικά στην αφύπνιση της εθνικής συνείδησης των σκλαβωμένων Ρωμιών, αλλά και στη διατήρηση της ελπίδας με το «πάλι με χρόνους με καιρούς πάλι δικά μας θα ‘ναι». Τα πάθη του Χριστού ταυτίζονταν με τη δοκιμασία του γένους και όλοι προσδοκούσαν την κοινή Ανάσταση. Σε πολλά μέρη το κάψιμο του προδότη Ιούδα συμβόλιζε την αντίσταση στον Τούρκο κατακτητή. Όπως και τα αυτοσχέδια πυροτεχνήματα, πρόδρομοι των σημερινών βεγγαλικών. Έτσι χρόνο με το χρόνο ζυμώθηκαν, ήθη, έθιμα και παράδοση που τηρούμε ακόμη με ευλάβεια.

Ο δεύτερος λόγος του ξεχωριστού εορτασμού του Πάσχα στην πατρίδα μας θαρρώ πως είναι το ιδιαίτερο κλίμα σε αυτή τη γωνιά του κόσμου. Ω γλυκύ μου έαρ! Η άνοιξη με τις μυρωδιές και τα χρώματά της που δεν μπορεί να αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Μας καλεί να γιορτάσουμε, να χαρούμε, να αποδράσουμε από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Να δούμε με αισιοδοξία τη θετική πλευρά της ζωής και να ζήσουμε την κάθε της στιγμή. Ας αδράξουμε την ευκαιρία. Καλή Ανάσταση!