Η είδηση αρχικά προκαλεί έκπληξη. Η δικαιοσύνη, 87 χρόνια μετά την εκτέλεση των έξι με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας για την μικρασιατική καταστροφή, εξετάζει θετικά το αίτημα αναψηλάφησης της δίκης που έστειλε στο εκτελεστικό απόσπασμα την ηγεσία της αντιβενιζελικής παράταξης. Μετά από αυτό, γιατί όχι να ξανακάνουμε και τη δίκη του Σωκράτη, που αδίκως ήπιε το κόνιο! Σε μια χώρα που η ταχεία απονομή της δικαιοσύνης είναι διαρκές ζητούμενο, το ερώτημα είναι αν έχουμε την πολυτέλεια –γιατί περί αυτού πρόκειται- να απασχολούμε τη δικαιοσύνη με πολιτικές υποθέσεις του παρελθόντος για τις οποίες άλλωστε έχει αποφανθεί η ιστορία.

Η υπόθεση αυτή είναι μια ακόμη απόδειξη της ιδιαίτερης σχέσης που έχουμε στην Ελλάδα με την ιστορία. Πικρή γεύση αυτής της σχέσης δοκίμασε η πρώην υπουργός Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου με τις αντιδράσεις για το βιβλίο ιστορίας που βάπτιζε «συνωστισμό» τη σφαγή της Σμύρνης. Ενδεικτική επίσης του ενδιαφέροντος των Ελλήνων για την ιστορία είναι η μεγάλη ανταπόκριση του κοινού στην έρευνα γνωστού ειδησεογραφικού portal για τη ορθότητα ή μη της απόφασης του Βενιζέλου να στείλει αποβατικό στρατό στη Σμύρνη το 1919 κατ’ εφαρμογή συμμαχικής εντολής προς υλοποίηση της συνθήκης των Σεβρών.

Το Σεπτέμβριο του 1922 έπρεπε να αναζητηθούν εξιλαστήρια θύματα προς εξαγνισμό της οργής 1,5 εκατομμυρίου ανέστιων προσφύγων, χιλιάδων αξιωματικών και οπλιτών με καταρρακωμένο ηθικό και ενός λαού που αξίωνε τον καταλογισμό ευθυνών. Τα πολιτικά πάθη της εποχής στο αποκορύφωμα του εθνικού διχασμού, με τους πολιτικούς να αλληλοκατηγορούνται με περισσή ευκολία για εθνική μειοδοσία, δεν άφηναν χώρο στην κοινή λογική. Βεβαίως, ευθύνες έχουν όσοι διαχειριστήκαν τη μικρασιατική εκστρατεία και δεν τόλμησαν έντιμο συμβιβασμό όταν τα δεδομένα άλλαξαν με την εμφάνιση του κινήματος του Κεμάλ και την αλλαγή πλεύσης των συμμάχων. Συμβιβασμό, που θα διασφάλιζε την παρουσία των Ελλήνων στη Μικρά Ασία και την παραμονή της Ανατολικής Θράκης στον εθνικό κορμό. Άμοιρος ευθυνών δεν είναι και ο Βενιζέλος που οδήγησε την Ελλάδα στη Μικρασία χωρίς σαφείς συμμαχικές εγγυήσεις και προκάλεσε εκλογές εν μέσω του πολέμου! Όλα αυτά όμως είναι πλέον στη δικαιοδοσία των ιστορικών και όχι των δικαστών!