Τα Βαλκάνια και πάλι βράζουν…

Του Δρ. Μάξιμου Χαρακόπουλου

Είναι πλέον φανερό ότι τα Βαλκάνια έχουν εισέλθει σε μια φάση μεγάλης αβεβαιότητας, εξαιτίας εσωτερικών πολιτικών κρίσεων, που κάποιες φορές συνδυάζονται με τις μόνιμες εθνοτικές αντιπαραθέσεις, αλλά και την πρωτοφανή έκρηξη της πανδημίας.
Μάλιστα, σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται ακόμη και οι χώρες των ανατολικών Βαλκανίων, που είναι μέλη της ΕΕ. Στην γειτονική μας Βουλγαρία, η οποία πλήττεται από μεγάλο αριθμό θανάτων λόγω κορονοϊού, στήθηκαν την Κυριακή τρίτες κάλπες μέσα σε έναν χρόνο. Αλλά και η Ρουμανία βρίσκεται σε πολύμηνο κυβερνητικό κενό, καθώς και ο τελευταίος υπηρεσιακός πρωθυπουργός παραιτήθηκε, εν μέσω επίσης μιας πρωτοφανούς αύξησης των ημερήσιων θανάτων, με σχεδόν 400 ανθρώπους να «φεύγουν» καθημερινώς.
Στη δυτική πλευρά των Βαλκανίων, τα νέα είναι ακόμη πιο ανησυχητικά. Σύμφωνα, με έκθεση που έδωσε στην δημοσιότητα ο Ύπατος Εκπρόσωπος για την Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κρίστιαν Σμιτ, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος πολεμικής ανάφλεξης στη χώρα.
Έκρυθμη παραμένει βέβαια και η κατάσταση στο Κόσοβο, όπου τον Σεπτέμβριο φθάσαμε ένα βήμα πριν την ένοπλη σύγκρουση Σερβίας-Κοσόβου, στον λεγόμενο «πόλεμο των πινακίδων». Η παρέμβαση της ΕΕ αποσόβησε τα χειρότερα, οι αιτίες όμως της διαμάχης παραμένουν.
Άλλωστε, φρόντισε ο πρωθυπουργός της Αλβανίας και φίλος του Ερντογάν, Έντι Ράμα, να επαναφέρει τα περί πιθανής ένωσης του Κοσόβου με την χώρα του, στην πορεία δημιουργίας της Μεγάλης Αλβανίας. Κι αυτές οι δηλώσεις, που παραπέμπουν σε αλλαγή συνόρων, έγιναν από τον ηγέτη μιας χώρας που επιθυμεί να ενταχθεί στην ΕΕ! Την ίδια ώρα, παρακολουθούμε τον ευτελισμό της δικαστικής διαδικασίας για την δολοφονία του ομογενούς Κατσίφα, που έλαβε χώρα στους Βουλιαράτες πριν από 3 χρόνια, με ένα πόρισμα που κάνει λόγο για αυτοκτονία.
Τέλος, έχουμε τις σοβαρές εξελίξεις στη Βόρειο Μακεδονία, που έφθασαν την παρούσα κυβέρνηση Ζάεφ στη μία ψήφο πριν την κατάρρευσή της, και απέδειξαν την προχειρότητα που συνάφθηκε η συμφωνία των Πρεσπών. Ήδη, ο αρχηγός του VMRO, ΧρίστιανΜίτσκοσκι, διαμήνυσε ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει ποτέ το επίσημο όνομα της χώρας, σεβόμενος, όμως, ταυτόχρονα, τη συμφωνία. Το πώς θα συμβεί αυτό το οξύμωρο, μόνον οι συντάκτες της συμφωνίας το γνωρίζουν! Οι ίδιοι που χωρίς περίσκεψη χάρισαν μακεδονική εθνική ταυτότητα και μακεδονική γλώσσα, και επαίρονται μέχρι σήμερα για το κατόρθωμά τους. Και ενώ όλοι βλέπουν την εσκεμμένη κωλυσιεργία του ίδιου του Ζάεφ να εφαρμόσει ακόμη και τα ελάχιστα συμφωνηθέντα, στα σχολικά βιβλία, στις ονομασίες των οδών, στα αρχαιοελληνικά αγάλματα. Σε κάθε περίπτωση, η προσωρινή διάσωση Ζάεφ δεν σημαίνει για τη γειτονική χώρα και την απαρχή μιας περιόδου σταθερότητας -με δεδομένους και τους κραδασμούς από το βουλγαρικό βέτο στην ενταξιακή της πορεία στην ΕΕ.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, αντιλαμβανόμαστε κατ’ αρχάς την αξία που έχει η σταθερότητα που απολαμβάνει η Ελλάδα στην παρούσα φάση, η οποία μάλιστα συνδυάζεται με ραγδαία άνοδο της αναγνώρισης του διεθνούς ρόλου που διαδραματίζει στην ευρύτερη περιοχή. Αυτή η νέα θέση, όμως, πρέπει να βρει αντανάκλαση και στα Βαλκάνια, που ήταν και παραμένουν η φυσική μας ενδοχώρα. Κι αυτό γίνεται ήδη με την ενεργό διπλωματία που ασκείται όλο το προηγούμενο διάστημα. Όπως, επισήμανε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας στη συνάντηση με τον υπουργό Εξωτερικών της Σερβίας, Νίκολα Σελάκοβιτς, η Ελλάδα είναι αντίθετη σε φυγόκεντρες δυνάμεις οι οποίες ενδεχομένως θα επιθυμούσαν να επαναχαράξουν τον χάρτη της περιοχής μας. Πρωτίστως, μας ενδιαφέρει η ειρήνη και η ασφάλεια στην περιοχή, η ανάπτυξη της οικονομικής και πολιτιστικής συνεργασίας. Αλλά, αυτό πρέπει να γίνει διασφαλίζοντας η Ελλάδα ταυτόχρονα και τη δική της θέση στην περιοχή. Η ελληνική πλευρά θα πρέπει να είναι πολύ επιφυλακτική σε διπλωματικές παραχωρήσεις, στο όνομα της γενικής σταθερότητας, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τι είναι αυτό που μακροπρόθεσμα συνδέεται με τα δικά της συμφέροντα. Αυτό, για παράδειγμα, ισχύει στην περίπτωση της αναγνώρισης του Κοσόβου, που, μεταξύ άλλων, μπορεί να θεωρηθεί ένα κακό προηγούμενο για το κυπριακό. Πολύ περισσότερο, ισχύει για τη στάση της Αλβανίας έναντι της Ελληνικής Μειονότητας και της καταπάτησης των δικαιωμάτων της, σε συνδυασμό με την ενταξιακή πορεία αυτής της χώρας στην ΕΕ. Και τέλος, ισχύει στην περίπτωση της Βόρειας Μακεδονίας, όπου δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια στην de facto ακύρωση της συμφωνίας των Πρεσπών από τους γείτονες, όπως ορθά επισήμανε και ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.
Η Ελλάδα συνιστά ένα κράτος που προάγει τη συνεργασία και την ειρήνη στην περιοχή, και το έχει αποδείξει επανειλημμένως. Οφείλουν, όμως, και οι βαλκάνιοι γείτονές μας να συμμορφώνονται με τις κοινές αξίες και τις αρχές που μας ενώνουν, για να προχωρήσουμε σε ένα μέλλον ευημερίας για όλους. Διαφορετικά τα θεμέλια που τίθενται θα είναι σαθρά και αυτό θα είναι γενικά επιζήμιο.

Ο Δρ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο ThePresident στις 18.11.21

Μπορείτε να δείτε το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://www.thepresident.gr/2021/11/18/ta-valkania-kai-pali-vrazoyn-grafei-o-m-charakopoylos/ 

Εθνικός συναγερμός!

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Οι αριθμοί το φωνάζουν εδώ και καιρό! Τα στατιστικά στοιχεία για τη δημογραφική κατάσταση στην Ελλάδα επιδεινώνονται ραγδαία, προκαλώντας, εύλογα, σοβαρό προβληματισμό για το ίδιο το μέλλον του ελληνισμού. Αν συνεχιστούν οι παρούσες τάσεις, το ελληνικό έθνος στα τέλη αυτού του αιώνα θα έχει συρρικνωθεί δραματικά. Την ίδια ώρα, στην ευρύτερη περιφέρειά μας, σε Ασία και Αφρική, οι ρυθμοί πληθυσμιακής αύξησης εξακολουθούν να είναι αλματώδεις.
Συγκεκριμένα, για το 2020 που έχουμε επίσημα στοιχεία από την ΕΛΣΤΑΤ η ψαλίδα θανάτων-γεννήσεων διευρύνθηκε ακόμη περισσότερο. Γεννήθηκαν 84.767 και έφυγαν από τη ζωή 131.084, δηλαδή μια διαφορά 46.317. Και αυτό έρχεται μετά από μια επίσης κακή χρονιά, που ήταν το 2019, όπου το χάσμα είχε ανέλθει στους 41.202. Και όπως δείχνουν τα πρώτα στοιχεία για το τρέχον έτος αναμένονται τα ίδια και χειρότερα, λαμβάνοντας υπόψη και την αύξηση των θανάτων λόγω της πανδημίας. Συνολικά, την προηγούμενη 10ετία, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά περίπου 273.000 άτομα -σαν λέμε αφανίσθηκε σχεδόν ολόκληρος ο πληθυσμός του νομού Λαρίσης (284.325 κάτοικοι σύμφωνα με την απογραφή 2011)!
Την ίδια ώρα, συνεχίζει να αυξάνεται και ο μέσος όρος ηλικίας του πληθυσμού της χώρας, που γηράσκει επικίνδυνα, έχοντας άνω των 65 ετών το 22% του συνόλου της. Πρόσφατα η Eurostat ανέδειξε πανευρωπαϊκό πρωταθλητή γηρασμένου πληθυσμού την Ευρυτανία, με σχεδόν 80% των κατοίκων της άνω των 65 ετών. Για να καταλάβουμε το μέγεθος του προβλήματος να αναφέρουμε μόνον ότι το 1940, έτος ορόσημο στην ιστορία μας, οι γεννήσεις ήταν 179.500 και οι θάνατοι 93.830, δηλαδή ένα θετικό ισοζύγιο 85.670 άνθρωποι. Ναι, τότε ήταν μια Ελλάδα φτωχή, με καθυστερημένες υποδομές, αλλά είχε εσωτερική δυναμική, ζωτικότητα και ελπίδα, που δίνουν πάντα τα νιάτα. Μπορούμε άραγε να το πούμε αυτό σήμερα; Πολύ δύσκολο, αν συνυπολογίσουμε τη μεγάλη φυγή νέων -το περίφημο braindrain- προς άγραν εργασίας στην αλλοδαπή, την αποφυγή της δημιουργίας οικογένειας και της απόκτησης παιδιών.
Όλες αυτές τις πλευρές του δημογραφικού προβλήματος, που συνιστά κατά την γνώμη μου το μείζον πρόβλημα της Ελλάδος, και επηρεάζει κάθε κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα, το ανέλυσε και το παρουσίασε η Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για το Δημογραφικό, όπου είχα την τιμή να εργαστώ ως Αντιπρόεδρος. Σχεδόν ομοφώνως καταλήξαμε σε σειρά μέτρων και κινήτρων για την αντιστροφή των μειωτικών τάσεων. Κορωνίδα όλων αυτών είναι, βεβαίως, η ενίσχυση παντοιοτρόπως των γεννήσεων. Ο δείκτης γονιμότητας σήμερα είναι κυριολεκτικά στον “πάτο” της ΕΕ, κοντά στο 1,40, όταν απαιτείται 2,1 για την διατήρηση του πληθυσμού στα ίδια επίπεδα.
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αντιλαμβανόμενη το πρόβλημα, συγκρότησε ειδικό υφυπουργείο για την προώθηση των ζητημάτων της οικογένειας και της δημογραφικής ανάταξης, ενώ έλαβε σειρά μέτρων που είχε προτείνει και η Επιτροπή μας. Αναφέρω ενδεικτικά το επίδομα γέννησης ύψους 2.000 ευρώ, τη μείωση του ΦΠΑ για βρεφικά είδη στο 13%, την αύξηση του αφορολόγητου κατά 1.000 ευρώ για κάθε παιδί, το νέο πρόγραμμα “νταντάδες της γειτονιάς” για τη φύλαξη των παιδιών, τη δημιουργία 50.000 νέων θέσεων για βρέφη και νήπια σε βρεφονηπιακούς σταθμούς, αλλά και την παράλληλη προώθηση της δημιουργίας 150 νέων Κέντρων Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών, τη στήριξη των μητέρων που είναι εκτός αγοράς εργασίας. Επιπλέον, με την ίδρυση επιχειρήσεων που σχετίζονται με τις νέες τεχνολογίες, επιδιώκεται -με ήδη πρώτα απτά αποτελέσματα- η επιστροφή νέων που είχαν φύγει στο εξωτερικό για εργασία.
Όλα αυτά είναι μια καλή αρχή. Αλλά είναι μόνον η αρχή, γιατί το πρόβλημα, εδώ που φθάσαμε είναι τεράστιο, και απαιτείται εθνικός συναγερμός, μια γενική κινητοποίηση δυνάμεων προς την κατεύθυνση της επίλυσής του. Χρειαζόμαστε δηλαδή να αναγάγουμε την δημογραφική μας αναγέννηση, μέσω των γεννήσεων, σε κεντρικό εθνικό στόχο.
Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να ενισχυθούν ιδιαιτέρως οι συμπολίτες μας, που κόντρα στο ρεύμα και στις επικρατούσες αντιλήψεις του ατομικισμού και της αποποίησης ευθυνών, επιλέγουν να κάνουν μεγάλες οικογένειες. Οι πολύτεκνες οικογένειες χρειάζονται την πολιτεία ως αρωγό στην τιτάνια προσπάθεια που καταβάλλουν να αναθρέψουν τα παιδιά τους. Ένα πρώτο ουσιαστικό βήμα θα μπορούσε να είναι η επαναφορά των επιδομάτων των πολυτέκνων στα προ των μνημονιακών περικοπών επίπεδα, όπως και νομικές προβλέψεις για την παροχή μεγαλύτερης ευελιξίας στους Δήμους για τη στήριξη πολυμελών οικογενειών.
Και η πολιτεία οφείλει να στηρίξει τους πολύτεκνους, γιατί η ίδια τους έχει περισσότερη ανάγκη, καθώς αποτελούν παράδειγμα προς μίμησιν, σύγχρονα πρότυπα αυταπάρνησης και προσφοράς. Η πολύχρονη ενασχόλησή μου με το δημογραφικό με έχει οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι τελικά το κυριότερο που πρέπει να αλλάξει για να αναχαιτίσουμε την καθοδική φορά των πληθυσμιακών μας δεδομένων, είναι η νοοτροπία μας, οι προτεραιότητές μας, οι αξίες μας. Και οι πολύτεκνοι προσφέρουν μέγιστη υπηρεσία προς αυτή την κατεύθυνση.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 7.11.2021 στο protothema.gr

Διάλογος Ορθοδόξων και Μουσουλμάνων

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα του σύγχρονου κόσμου είναι η εκδήλωση ακραίων ιδεολογικών αντιλήψεων με θρησκευτικό προκάλυμμα, που συχνά καταλήγουν σε πάσης φύσεως τρομοκρατική δράση. Το πρόβλημα αυτό σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, όπου η τεχνολογία και οι μεταφορές καταργούν τις αποστάσεις, καθίσταται οικουμενικό. Τις προηγούμενες δεκαετίες είδαμε πολλές τραγικές εκδηλώσεις αυτού του φαινομένου, είτε με ατομικές τρομοκρατικές ενέργειες, είτε με μεγάλου εύρους στρατιωτικές επιχειρήσεις, όπως ο πόλεμος που διεξήγαγε το Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ και τη Συρία. Και αν η τρομοκρατική αυτή οργάνωση συνετρίβη επί του πεδίου, η ίδια ή παρακλάδιά της συνεχίζουν να δρουν σε άλλες περιοχές της Ασίας και της Αφρικής.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος είναι μια σύνθετη διαδικασία, που απαιτεί συνεργασία μεταξύ κρατών και στοχευμένες πρωτοβουλίες. Σε αυτές συμπεριλαμβάνεται η ενεργός ενίσχυση των δυνάμεων που μάχονται τις ομάδες των τρομοκρατών. Όταν απειλείται η ελευθερία και η ζωή συνανθρώπων μας, από την βαρβαρότητα κάποιων φανατικών, πρέπει να υπάρχει ομόθυμη απάντηση της διεθνούς κοινότητας, που να εκφράζεται με συγκεκριμένες αποφάσεις, οι οποίες δεν μένουν σε επίπεδο λεκτικής καταδίκης.
Διεθνής συνεργασία απαιτείται, όμως, και για την οικονομική ανασυγκρότηση των περιοχών αυτών, όπου ο πόλεμος, η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες συνιστούν θερμοκήπια φανατικών και τρομοκρατών. Η ανέχεια, το αίσθημα της απόρριψης, τα καθημερινά αδιέξοδα καθιστούν εκατομμύρια ανθρώπους ευάλωτους σε κηρύγματα μισαλλοδοξίας και μίσους. Γι αυτό και είναι κοντόφθαλμη η απουσία -λόγω διαφόρων γεωπολιτικών συμφερόντων- γενναίων χρηματοδοτικών ενισχύσεων για την ανάπτυξη αυτών των περιοχών.
Για τη ριζική, όμως, εξάλειψη του φαινομένου, προϋπόθεση είναι η προηγούμενη απάλειψη των θρησκευτικών προκαταλήψεων και του μίσους για τον «άλλον», για τον συνάνθρωπο που δεν ανήκει στην ίδια θρησκευτική ομάδα. Κι αυτό το μίσος, στην πραγματικότητα, καμία θρησκεία δεν το εγκρίνει και καμία θρησκεία δεν επιθυμεί τον πόνο και την διαίρεση. Κεντρικός πυρήνας των θρησκειών είναι η ειρήνη και η αγάπη προς τον συνάνθρωπο. Αυτή την αλήθεια οφείλει, πρωτίστως, το ίδιο το ήπιο Ισλάμ να την αναδείξει και να την κάνει κτήμα των πολιτών του μουσουλμανικού κόσμου. Να γκρεμίσουν οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που αναπαράγονται από ακραίους θεολόγους και θεολογίζοντες του Ισλάμ.
Από την πλευρά μας, ο χριστιανικός κόσμος και ιδιαιτέρως οι Ορθόδοξοι τείνουμε χείρα φιλίας σε κάθε τέτοια πρωτοβουλία. Έχουμε χρέος να καταδείξουμε ότι επιθυμία μας είναι η καταλλαγή των παθών, η ειρηνική συμβίωση με τις άλλες θρησκείες, ο διαπολιτισμικός διάλογος. Άλλωστε, η μακραίωνη γειτνίαση με τον μουσουλμανικό κόσμο μάς έχει προικίσει με πλούσια εμπειρία που μπορούμε να την μετουσιώσουμε σε πρακτικές συνεργασίας για ένα καλύτερο κοινό μέλλον.
Στο πλαίσιο αυτό η Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας εγκαινίασε τον διάλογο με την Παγκόσμια Μουσουλμανική Λίγκα, που έχει έδρα την, ιερή για τους μουσουλμάνους, πόλη της Μέκκας και συγκεντρώνει στους κόλπους της μουσουλμάνους όλων των δογμάτων απ’ όλο τον κόσμο. Στις συναντήσεις με την ηγεσία της είχαμε την ευκαιρία να διαπιστώσουμε την συναντίληψή μας για την ανάγκη εξάλειψης των εξτρεμιστικών αντιλήψεων και της μισαλλοδοξίας, αλλά και τα φιλικά αισθήματα για την Ελλάδα και τον ελληνικό πολιτισμό.
Η συμπόρευση επί αυτής της οδού της αλληλοκατανόησης και της συνεργασίας συνιστά ταυτόχρονα και την πλέον ενδεδειγμένη απάντηση σε όσους επιχειρούν να εργαλειοποιήσουν την θρησκεία για την επίτευξη άλλων στοχεύσεων, όπως εσχάτως πράττει η γείτων Τουρκία.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στις 03.11.21 στο real.gr

Επικίνδυνες τουρκικές φαντασιώσεις…

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Όλα δείχνουν ότι έχουμε εισέλθει σε μια ιδιαίτερα επικίνδυνη φάση των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Η Άγκυρα βρίσκεται σε κατάσταση μεγαλοϊδεατικού παροξυσμού και δεν κρύβει ότι επιδιώκει -με ορόσημο το 1923 και τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας- να καταστεί παγκόσμια υπολογίσιμη δύναμη.
Αυτό δείχνουν τα ταξίδια Ερντογάν στην Αφρική, η εμμονή στην αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ για τους S-400, οι συνεχείς στρατιωτικές ασκήσεις στο έδαφος του κομβικού για την αγορά του φυσικού αερίου Αζερμπαϊτζάν, η ανάμειξη στο Αφγανιστάν των Ταλιμπάν και οι απειλές για νέες επιχειρήσεις κατά των Κούρδων εντός του συριακού εδάφους.
Ταυτόχρονα, απέναντι στον ελληνισμό έχει ξεδιπλωθεί μια πρωτοφανής βεντάλια προκλήσεων που ξεκινούν από το σχέδιο “Γαλάζια Πατρίδα”, την αμφισβήτηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, την απαίτηση για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του ανατολικού Αιγαίου, και τελειώνουν με τις πειρατικές ενέργειες στην ΑΟΖ της Κύπρου, τις παράνομες διαδικασίες για άνοιγμα της Αμμοχώστου, την παραχώρηση γης ελληνοκυπριακής ιδιοκτησίας για βάση τουρκικών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, τη δημιουργία λιμένα για τα πολεμικά πλοία.
Την ίδια ώρα, οι Τούρκοι αξιωματούχοι συναγωνίζονται σε ανθελληνικά παραληρήματα. Κεντρικό κριτήριο για τους ηγέτες της γείτονος δεν είναι άλλο από αυτό της επίδειξης της ωμής ισχύος. Ούτε διεθνές δίκαιο, ούτε αρχές καλής γειτονίας, ούτε βεβαίως προσαρμογή σε αξίες και κανόνες που οδηγούν στην Ευρώπη. Το ρολόι της ιστορίας γι’ αυτούς έχει ήδη γυρίσει στα οθωμανικά χρόνια. Και αυτή η φαντασίωση τούς καθιστά περισσότερο επικίνδυνους όχι μόνον για την Ελλάδα αλλά και για την διεθνή τάξη, την οποία υπονομεύουν με τον αναθεωρητισμό τους.
Απέναντι σε αυτό το κρεσέντο επιθετικότητας, η χώρα μας έχει κατορθώσει, ιδίως τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, να αντιτάξει μια πρωτοφανή στα χρονικά διπλωματική δραστηριότητα, που στενεύει διαρκώς τα περιθώρια κινήσεων της Άγκυρας. Οι συμφωνίες για την ΑΟΖ με την Ιταλία και την Αίγυπτο, οι συμφωνίες αμοιβαίας στρατιωτικής συνδρομής με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και κυρίως με την Γαλλία, η πρόσφατη στρατηγική συμφωνία συνεργασίας με τις ΗΠΑ, οι τριμερείς συμφωνίες συνεργασίας με χώρες της βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και του Κόλπου έχουν δημιουργήσει ένα ισχυρό πλέγμα συμμαχιών, με μεγάλη προοπτική στον οικονομικό και ιδιαίτερα στο ενεργειακό τομέα.
Η Ελλάδα, ως η κατ’ εξοχήν ευρωπαϊκή δύναμη της περιοχής, είναι και πάλι παρούσα δυναμικά στα τεκταινόμενα στην ανατολική Μεσόγειο. Παράλληλα, με τα γενναία προγράμματα εξοπλισμού στην αεροπορία, με τα 24 Rafale από την Γαλλία και την αναβάθμιση των F-16, αλλά και στο πολεμικό ναυτικό, με τις Belharra αλλά και τις κορβέτες που ακολουθούν, η χώρα μας όχι μόνον αποκαθιστά την ισορροπία ισχύος στο Αιγαίο, αλλά διεκδικεί ρόλο πολύ ευρύτερο για την περιοχή. Εξ ου και ο απροκάλυπτος εκνευρισμός της Τουρκίας, που είχε πιστέψει πως η χειμαζόμενη επί μια δεκαετία από την οικονομική κρίση Ελλάδα θα καμπτόταν εύκολα υπό το βάρος των πιέσεων. Ως εκ τούτου, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με σιγουριά ποιες θα είναι οι αντιδράσεις της Άγκυρας το επόμενο διάστημα. Το σίγουρο είναι μόνον πως ό,τι και να προσπαθήσει να κάνει θα έχει μεγάλο τίμημα για την ίδια.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι πρόεδρος της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης της Βουλής, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

 Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο newsbeast.gr  στις 22.10.2021

Μπορείτε να δείτε το άρθρο όπως δημοσιεύθηκε στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://www.newsbeast.gr/apopseis/arthro/7932311/epikindynes-tourkikes-fantasioseis