Nα ανατεθεί στο ΑΣΕΠ η επιλογή των ανέργων για το πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας», έτσι ώστε να διασφαλιστεί η διαφάνεια και η αξιοκρατία στη διαδικασία των προσλήψεων από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) ζητούν με ερώτησή τους προς τον υπουργό Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης κ. Γιώργο Κουτρουμάνη, ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος και ο Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδος του κόμματος, βουλευτής Ιωαννίνων κ. Κωνσταντίνος Τασούλας.

Στην ερώτησή τους επισημαίνουν ότι η μέχρι σήμερα δράση πολλών ΜΚΟ, στη χώρα μας, δεν εγγυάται, δυστυχώς, τη διαφανή και αξιοκρατική διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων, όπως αποδεικνύεται και από τις αποκαλύψεις της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του Υπουργείου Εξωτερικών.

Η ερώτηση των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας έχει ως εξής:

«Εύλογα και κρίσιμα ερωτηματικά για τον τρόπο διαχείρισης και τα αξιοκρατικά κριτήρια με τα οποία γίνεται η επιλογή των ωφελουμένων του προγράμματος «Κοινωφελούς Εργασίας» του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, που χρηματοδοτείται μέσω ΕΣΠΑ, προκύπτουν από πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Αναμφίβολα, η ανάγκη δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας είναι αδήριτη. Η ανεργία στη χώρα έχει εμφανίσει αλματώδη αύξηση εξαιτίας της ύφεσης και της παντελούς έλλειψης αναπτυξιακών μέτρων, με αποκλειστική ευθύνη της κυβέρνησης. Ήδη, τον Απρίλιο οι άνεργοι, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, ανήλθαν στους 786.459 (15,8%), έναντι 596,979 (11,9%) που ήταν τον Απρίλιο του 2010.

Κάθε, λοιπόν, δράση και ευκαιρία που είναι διαθέσιμη για τους άνεργους δεν μπορεί παρά να είναι ευπρόσδεκτη.

Ωστόσο, οι διαδικασίες που προβλέπονται για την απασχόληση ανέργων συμπολιτών μας, στα μόλις πεντάμηνης διάρκειας προγράμματα «κοινωφελούς εργασίας» περιέχουν ασάφειες και δεν εξασφαλίζουν την ισότητα πρόσβασης των ανέργων.

Η πρόβλεψη για υλοποίηση του προγράμματος απαραιτήτως με τη συνεργασία φορέων Μη Κερδοσκοπικού Χαρακτήρα, ως φορέων απασχόλησης, δημιουργεί έντονο προβληματισμό. Και αυτό, διότι η μέχρι σήμερα δράση πολλών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), στη χώρα μας, δεν εγγυάται, δυστυχώς, τη διαφανή και αξιοκρατική διαχείριση των κοινοτικών κονδυλίων, όπως αποδεικνύεται και από τις αποκαλύψεις για τη διαχείριση κονδυλίων της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) του Υπουργείου Εξωτερικών, το οποίο πάγωσε 195 προγράμματα με ΜΚΟ μέχρι να ολοκληρωθεί ο έλεγχός τους.

Τα παραπάνω καθιστούν απολύτως απαραίτητο, η τελική επιλογή των ωφελουμένων να γίνεται με αυστηρά κριτήρια που να πιστοποιούνται από το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ)».

Κατόπιν τούτων οι βουλευτές της ΝΔ ρωτούν τον αρμόδιο υπουργό:

2. Θα ανατεθεί στο ΑΣΕΠ η επιλογή των ωφελουμένων του προγράμματος «κοινωφελούς εργασίας» ;

3. Με ποιες διαδικασίες θα βεβαιώνεται η αξιοπιστία των μη κερδοσκοπικών οργανισμών (ΜΚΟ) που θα συμμετέχουν στο πρόγραμμα «κοινωφελούς εργασίας»;

Τα προβλήματα των χοιροτρόφων έφερε με ερώτησή του στη βουλή ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας Μάξιμος Χαρακόπουλος. Με την ερώτηση που απευθύνεται στους υπουργούς Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο και Αγροτικής Ανάπτυξης Κώστα Σκανδαλίδη, το στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης  ζητά τη λήψη οικονομικών αλλά και θεσμικών μέτρων.

Η ερώτηση του κ. Χαρακόπουλου έχει ως εξής:

«Η Ελλάδα είναι ελλειμματική στην παραγωγή χοιρινού κρέατος, με αποτέλεσμα οι εγχώριες ανάγκες να καλύπτονται από εισαγωγές που φτάνουν στο 65% της κατανάλωσης.

Ο κλάδος της χοιροτροφίας αντιμετωπίζει λόγω της οικονομικής κρίσης οξυμμένα προβλήματα. Η αύξηση των τιμών στις ζωοτροφές έχει επιβαρύνει το κόστος παραγωγής, τη στιγμή που στις περισσότερες των περιπτώσεων έχει καταργηθεί η πίστωση στην προμήθεια των πρώτων υλών.

Ταυτόχρονα, η μείωση της κατανάλωσης,  λόγω της οικονομικής δυσχέρειας των καταναλωτών, έχει οδηγήσει σε πτώση τις τιμές πώλησης του χοιρινού κρέατος.

Τα παραπάνω καθιστούν αναγκαία την έμπρακτη στήριξη της Πολιτείας στον κλάδο της χοιροτροφίας, με οικονομικά αλλά και θεσμικά μέτρα.

Το πάγωμα της αποπληρωμής κτηνοτροφικών δανείων και η χρηματοδότηση με επιδότηση επιτοκίου για αγορά ζωοτροφών, όπως το άτοκο δάνειο που δόθηκε το 2007 σε όλη τη ζωική παραγωγή θα διευκολύνει την απαραίτητη ρευστότητα των χοιροτρόφων. Η εξαγγελία του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για δάνειο συνολικού ύψους 30 εκατομμυρίων ευρώ στη χοιροτροφία, με εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, χωρίς να διευκρινίζεται αν θα είναι άτοκο, δεν αρκεί.

Την ίδια ώρα αναγκαία είναι η ριζική αντιμετώπιση των παράνομων ελληνοποιήσεων κρεάτων με την εφαρμογή των ισοζυγίων στα σημεία τυποποίησης και την αναγραφή της προέλευσης στις ζυγιστικές μηχανές των σημείων πώλησης. Η επιβολή υψηλών προστίμων στους παραβάτες και η δημοσιοποίηση των ονομάτων τους είναι αίτημα των χοιροτρόφων.

Εξίσου επιβεβλημένη είναι η δημιουργία και εφαρμογή του μητρώου χοιροειδών, αλλά και η στελέχωση των κτηνιατρικών υπηρεσιών, καθώς επίσης, η αναβάθμιση των κρατικών εργαστηρίων, έτσι ώστε και με τη συνεργασία του εγκεκριμένου κτηνιάτρου να αποτελέσουν πραγματικό στήριγμα στη χοιροτροφία».

Κατόπιν τούτων ο Μάξιμος Χαρακόπουλος ρωτά τους αρμόδιους υπουργούς:

1. Θα είναι άτοκο το δάνειο προς τους χοιροτρόφους και αν όχι θα υπάρχει επιδότηση επιτοκίου και ποιου ύψους θα είναι αυτή;
2. Προτίθεστε να παγώσετε την αποπληρωμή των παλαιότερων κτηνοτροφικών δανείων όσο διαρκεί η οικονομική κρίση;
3. Θα εφαρμοστεί το ισοζύγιο κρέατος και θα επιβληθούν υψηλά πρόστιμα στους παραβάτες και  δημοσιοποίηση των ονομάτων τους;
4. Εξετάζετε το ενδεχόμενο δημιουργίας μητρώου χοιροειδών;
5. Θα στελεχωθούν οι κτηνιατρικές υπηρεσίες με το απαραίτητο προσωπικό και θα αναβαθμιστούν τα κρατικά εργαστήρια;

«Η απόφαση της συνόδου κορυφής της Ε.Ε συνιστά καταρχήν θετικό βήμα, καθώς βελτιώνει τους όρους δανεισμού της χώρας, διορθώνοντας λάθη που είχαμε επισημάνει στο Μνημόνιο. Ωστόσο, αν δεν συνοδεύεται από μέτρα ανάπτυξης, όπως επίμονα ο Αντώνης Σαμαράς ζητά εδώ και ενάμιση χρόνο, με αλλαγή πολιτικής, θα αποδειχθεί ατελέσφορη.

Η κυβέρνηση, που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού, στο πρώτο εξάμηνο του 2011, με την πολιτική της αυξάνει το έλλειμμα, ενώ αδυνατεί να αντιμετωπίσει τη σπατάλη, επιχειρεί να δημιουργήσει τεχνητή εικόνα θριάμβου.  Επαναλαμβάνει την ίδια τακτική, που τόσο οικτρά διαψεύστηκε επανειλημμένα στο παρελθόν. Ο πρωθυπουργός θέλει να ξεχνά ότι παρά τα όσα κάθε φορά υποσχόταν στους πολίτες, στη συνέχεια ανακοινώνονταν νέα σκληρότερα μέτρα και κυρίως θέλει να ξεχνά την αποτυχημένη τους κατάληξη.

Σήμερα, χωρίς, να μειώνουμε τα θετικά σημεία της απόφασης για τους όρους δανεισμού,  την ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων και το ότι ενεργοποιείται ο Μηχανισμός Στήριξης (EFSF) στη δευτερογενή αγορά, είναι πολλά αυτά που μας κάνουν να ανησυχούμε. Είναι αρκετές οι γκρίζες ζώνες της απόφασης, που πρέπει να προσέξουμε.

Το κυριότερο όλων είναι ότι τα μέτρα που ανακοινώθηκαν δεν διασφαλίζουν το μείζον που είναι η ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Η ρευστότητα προς τις τράπεζες δεν συνεπάγεται αυτόματα και ρευστότητα στην πραγματική οικονομία. Άλλωστε, οι βαρύγδουπες εξαγγελίες για νέο σχέδιο Μάρσαλ, απαλείφθηκαν και από το τελικό κείμενο της απόφασης. Μένει να δούμε αν τα χρήματα που υποτίθεται θα στηρίξουν την αναπτυξιακή πολιτική της χώρας είναι τα ήδη δεδομένα κονδύλια του ΕΣΠΑ, που θα συνοδευτούν από  συμβουλές οικονομοτεχνικού χαρακτήρα…

«Στην νέα γενιά Ποντίων προσφύγων από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, δεν πρέπει να δούμε τους φτωχούς μας συγγενείς, αλλά τα δυναμικά τμήματα που θα πρωτοπορήσουν στην οικοδόμηση ενός παραγωγικού μοντέλου που έχει ανάγκη η χώρα, όπως έγινε με τους πρόσφυγες του ‘22» τόνισε ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης, κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος  μιλώντας στη βουλή στη συζήτηση Επερώτησης για τα προβλήματα των Παλιννοστούντων Ποντίων.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος υπογράμμισε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Η οδύσσεια του ποντιακού ελληνισμού είναι γνωστή. Διώξεις, εκτελέσεις, τάγματα εργασίας –τα περιβόητα αμελε ταμπουρού- πορείες θανάτου. Μια γενοκτονία με 353.000 θύματα.

Ξεριζωμένοι οι επιζώντες Πόντιοι από τις πατρογονικές τους εστίες, τους φάρους του ελληνικού πολιτισμού, της Τραπεζούντας, της Σαμψούντας, της Αργυρούπολης, αναζήτησαν καταφύγιο άλλοι στην Ελλάδα και άλλοι στη ορθόδοξη Ρωσία.

Και εκεί, πριν προλάβουν να στεγνώσουν τα δάκρυα για τις χαμένες πατρίδες του Πόντου, ήλθαν αντιμέτωποι με νέες διώξεις. Οι σταλινικές εμμονές εναντίον των μειονοτήτων ήταν ιδιαίτερα σκληρές για τους Έλληνες Ποντίους. Και πάλι ξεριζωμός, και πάλι εξορία. Αυτή τη φορά στα γκούλαγκ της Σιβηρίας και στις στέπες της Κεντρικής Ασίας. Στόχος η εξόντωση. Και για όσους επιβίωναν η λησμονιά της εθνικής τους καταγωγής.

Οι σταλινικές διώξεις

Αυτός, όμως, ο φιλόπονος και καρτερικός λαός, άντεξε. Κράτησε ακλόνητη την ελληνική του συνείδησή, άσβεστη τη φλόγα της επιστροφής του στα πάτρια, ζωντανά τα ήθη και τα έθιμά του. Και όταν ήλθε η στιγμή της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, και επετράπη η ελευθερία της μετακίνησης, δεκάδες χιλιάδες συμπατριωτών μας Ποντίων παλινόστησαν στην Ελλάδα. Στην πλειονότητά τους φτωχοί άνθρωποι, αλλά με σημαντικές ικανότητες, γνώσεις και προσόντα. Έφθασαν με την λαχτάρα να ζήσουν και να δημιουργήσουν στη πατρίδα.

Ποια ήταν όμως, η στάση της ελληνικής Πολιτείας απέναντι σε αυτούς τους τραντέλληνες; Τους τριάντα φορές Έλληνες;

Δυστυχώς, η ενσωμάτωση των παλιννοστούντων στην ελληνική κοινωνία δεν ήταν ανέφελη. Καταφέραμε ακόμη και αυτό. Να νοιώθουν οι παλιννοστούντες Πόντιοι ξένοι στην Ελλάδα. “Στα ξένα ήμουν Έλληνας και στην Ελλάδα ξένος”, όπως τραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης.

Η ανυπαρξία σχεδίου και οράματος, αποκαλύφθηκε από την κρατική αδυναμία να συντάξει και να εκτελέσει οργανωμένα την εγκατάσταση των παλιννοστούντων σε ευαίσθητες περιοχές της ελληνικής επικράτειας. Να τονώσουν με νέο αίμα, οικονομικά παρηκμασμένες και δημογραφικά γερασμένες περιοχές.

Και αναρωτιέμαι κύριοι συνάδελφοι, πώς είναι δυνατόν, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, μια καθημαγμένη Ελλάδα, με πενιχρά μέσα, να καταφέρει σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα να ενσωματώσει 1.500.000 πρόσφυγες, και η σύγχρονη Ελλάδα της ΕΕ να αδυνατεί να πράξει τα δέοντα απέναντι σε μερικές δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας που ήλθαν τη δεκαετία του ‘90 και του 2000.

Φοβούμαι, ότι τα αίτια αυτής της ανικανότητας οφείλονται σε έλλειμμα οράματος. Λειτουργήσαμε με όρους διαχείρισης. Χωρίς εθνική στρατηγική, χωρίς ιστορική συνείδηση για τις αποφάσεις μας. Γι’ αυτό και οι Πόντιοι δεν αντιμετωπίστηκαν με τους όρους μιας πατρίδας που σέβεται τα παιδιά της και ενδιαφέρεται για την ευημερία και την προκοπή τους.

Η κυβέρνηση πρέπει να προωθήσει την απλοποίηση των διαδικασιών για την απόδοση της ιθαγένειας στους παλιννοστούντες, που τόσο γενναιόδωρα αποδίδει σε υπηκόους τρίτων χωρών.

Επιπλέον, πρέπει να υπάρξει η δυνατότητα αναδιάρθρωσης των χρεών από στεγαστικά δάνεια, που πράγματι δόθηκαν με ευνοϊκούς όρους. Όμως, σήμερα η οικονομική κρίση έχει πλήξει και αυτούς με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους».