Menu
A+ A A-

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: “Ας διδαχθούμε από το Βυζάντιο…”

ΝΕΑ logo

MAXIMOS NEW

Ας διδαχθούμε από το Βυζάντιο…

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Στον πρώτο προϋπολογισμό της κυβέρνησης Μητσοτάκη αφιέρωσα την ομιλία μου στα δυο μείζονα, κατά την γνώμη μου, θέματα που άπτονται της ίδιας της ύπαρξής μας ως κράτος και ως έθνος. Εστίασα στην ανάγκη ενίσχυσης της αποτρεπτικής ικανότητας της χώρας με γενναία αύξηση των αμυντικών δαπανών για την άμεση υλοποίηση νέων εξοπλιστικών προγραμμάτων, παράλληλα με την ενεργή διπλωματία και την υπογραφή συμφωνιών αμυντικής συνδρομής. Τότε δέχθηκα κριτική από την αντιπολίτευση, που έφτασε στο σημείο να μιλά για μιλιταριστικό παραλήρημα… Η κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας που ακολούθησε στον Έβρο και το Αιγαίο επιβεβαίωσε περίτρανα την ανάγκη αναβάθμισης της αμυντικής ικανότητας της χώρας. Με αλλά λόγια, μόνο με ισχυρές ένοπλες δυνάμεις μπορείς να διασφαλίσεις την ειρήνη όταν έχεις γείτονες σαν την Τουρκία, που το μόνο δίκαιο που αναγνωρίζουν, δυστυχώς, δεν είναι το διεθνές δίκαιο, αλλά το δίκαιο της ισχύος…
Το δεύτερο ζήτημα στο οποίο αναφέρθηκα εμφαντικά στην εκκίνηση της διακυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν το δημογραφικό. Θυμούμαι στην προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο, όταν, στην Διακομματική Επιτροπή που συστάθηκε για να εξετάσει το δημογραφικό, περιέγραψα με μελανά χρώματα το πρόβλημα και την ανάγκη άμεσης λήψης μέτρων, πρωτοκλασάτα στελέχη της τότε πλειοψηφίας του ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρούν να το υποβαθμίσουν κάνοντας λόγο για «συντηρητικές υπερβολές και εμμονές». Και ύστερα ήρθαν επιστήμονες εγνωσμένου κύρους από την Ελλάδα και το εξωτερικό για να επιβεβαιώσουν του λόγου το αληθές και να προτείνουν μέτρα αναστροφής της δημογραφικής απίσχνασης. Μέτρα που για να αποδώσουν χρειάζονται επιμονή και συνέπεια σε βάθος χρόνου, ανεξαρτήτως κυβερνητικών μεταβολών.
Τα αποτελέσματα της πρόσφατης απογραφής του πληθυσμού που έγιναν γνωστά, αναμφίβολα, είναι σοκαριστικά για όσους ζούσαν στην…μακαριότητα ξεπερασμένων «κλισέ» άλλων εποχών. Είχα βαρεθεί να ακούω ότι «η γνώση μετράει κι όχι το μέγεθος του πληθυσμού». Βεβαίως, κανείς δεν υποτιμά τη γνώση, αλλά μια χώρα που γερνά και δεν γεννά τι μέλλον μπορεί να έχει, όταν μάλιστα ο εξ ανατολών γείτονας της που την εποφθαλμιά έχει δημογραφική έκρηξη; Στη δεκαετία του ‘30 η πληθυσμιακή σχέση Ελλάδας και Τουρκίας ήταν λίγο πάνω από το 1 προς 2 σε βάρος της χώρας μας. Το 1974 η σχέση είχε σχεδόν διπλασιαστεί σε 1 προς 4. Σήμερα είναι 1 προς 8. Ναι, υπάρχουν οι Κούρδοι, που επίσης αυξάνονται περισσότερο από τους Τούρκους εντός της Τουρκίας -υπολογίζονται στο 1/5 του πληθυσμού. Ναι, υπάρχουν προβλήματα στην οικονομία της Τουρκίας. Όμως, η κατάσταση είναι οριακή και πρέπει τάχιστα να ληφθούν μέτρα. Ιδιαίτερα για την τόνωση στις ακριτικές περιοχές. Γι’ αυτές ειδικά επιβάλλεται η λήψη, επιπλέον, ειδικού προγράμματος για την δημογραφική τους ενίσχυση.Ήμουν πρόσφατα στο Διδυμότειχο και με αφορμή τη σχετική συζήτηση που είχα με τον επίσκοπο της ακριτικής περιοχής θυμήθηκα τα προνόμια που έδινε το Βυζάντιο στους ακρίτες, που φύλαγαν τα σύνορα της αυτοκρατορίας. Κάτι ανάλογο πρέπει να γίνει και σήμερα, όχι μόνο στη Θράκη. Οι νέες μονοεδρικές περιφέρειες, που, σύμφωνα με την νέα απογραφή, προκύπτουν στις παραμεθόριες περιοχές, ελπίζω να μην αποτελέσουν μόνον αφορμή για εκλογικούς σχεδιασμούς…

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της ΝΔ, πρώην υπουργός

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (01.09.22)

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: Τείχος προστασίας απέναντι στην τουρκική προβολή ισχύος

eleytheros typos kyriakis full

MAXIMOS NEW

Τείχος προστασίας απέναντι στην τουρκική προβολή ισχύος

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Πέρασαν ήδη 48 ολόκληρα χρόνια από το καλοκαίρι του ’74 και την τουρκική εισβολή στην Κύπρο που είχε ως αποτέλεσμα την κατοχή άνω του 37% του νησιού. Και παρά τις πολυάριθμες προσπάθειες που κατεβλήθησαν όλες αυτές τις δεκαετίες από την ελληνοκυπριακή πλευρά, για μια δίκαιη επίλυση του προβλήματος, η κατάσταση δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη.
Η Τουρκία και οι άνθρωποί της στα κατεχόμενα υποστηρίζουν μια άτεγκτη γραμμή εκβιασμού, βάσει του επιθετικού δόγματος του νεοοθωμανισμού, που συνεπάγεται την εδαφική επέκταση και την αύξηση της τουρκικής επιρροής σε περιοχές που ανήκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία.
Γι’ αυτό η Άγκυρα συνεχίζει να έχει μόνιμα εγκατεστημένα στρατεύματα εντός του Ιράκ. Να κατέχει μια μεγάλη ζώνη της βόρειας Συρίας, ενώ ετοιμάζεται για την διεξαγωγή μιας νέας στρατιωτικής επιχείρησης κατά των Κούρδων αυτής της χώρας. Να διατηρεί στρατό στη Λιβύη, όπου έχει ενεργό συμμετοχή στη διαρκούσα εμφύλια σύρραξη. Να προωθεί την στρατιωτική της παρουσία στο Αζερμπαϊτζάν, μετά τον τραγικό για τους Αρμένιους πρόσφατο πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ.
Ταυτόχρονα, έχει εξαπολύσει εναντίον της Ελλάδος μια πολεμική ρητορική, αμφισβητώντας όχι μόνον τα κυριαρχικά της δικαιώματα, αλλά και την ίδια την κυριαρχία της επί των ελληνικών νήσων του μισού Αιγαίου, βάσει ακραιφνώς ιμπεριαλιστικών σχεδίων, όπως είναι η αποκαλούμενη «Γαλάζια Πατρίδα». Πρόκειται για μια επιθετική τακτική, που δεν προσδιορίζεται μόνο από τις εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες, όπως ίσως θα μας βόλευε να πιστέψουμε. Αντιθέτως, είναι, δυστυχώς, μια γενικευμένη πεποίθηση για προβολή ισχύος εναντίον της χώρας μας, που υποστηρίζεται τόσο από τους ισλαμιστές όσο και από τους κεμαλικούς όλων των αποχρώσεων. Κι αυτό το στοιχείο πρέπει να μας κάνει επιφυλακτικούς για την επόμενη ημέρα, μετά τον Ερντογάν.
Την ίδια στιγμή, όμως, σε συνδυασμό με τις επιδιώξεις της στο Αιγαίο, η Τουρκία αυξάνει την πίεσή της και στην Κύπρο: παράνομες δραστηριότητες στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου, σχέδια για βάσεις μη επανδρωμένων αεροσκαφών στις κατεχόμενες περιοχές και κατασκευή λιμένος για πλοία του τουρκικού πολεμικού ναυτικού, μόνιμες παραβιάσεις στην πράσινη γραμμή, ωμές παρεμβάσεις για την διακοπή των ερευνών για υδρογονάνθρακες στην κυπριακή ΑΟΖ, απαίτηση για ανακήρυξη δύο ανεξάρτητων κρατών. Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι η Άγκυρα δεν σκοπεύει να συναινέσει σε λύση που θα βασίζεται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μάλλον θεωρεί ότι το 1974 η δουλειά έμεινε «μισή». Με εκβιασμούς και απειλές προσπαθεί να ακυρώσει την ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Να την σύρει σε ένα συμβιβασμό που θα της επιτρέψει να αποκτήσει τον ρόλο του κυρίαρχου παίκτη στην ανατολική Μεσόγειο.
Ωστόσο, τόσο η κυπριακή όσο και η ελλαδική πλευρά, έχουν κάνει σαφές ότι, η όποια λύση προϋποθέτει την κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων, την απόσυρση των ξένων στρατευμάτων, τη διατήρηση της ενιαίας οντότητας της δημοκρατίας με κατοχυρωμένη την ισότητα όλων των πολιτών της, ανεξάρτητα από την εθνική ή θρησκευτική τους ταυτότητα.
Είναι φανερό ότι, η περίοδος που διανύουμε, κατά την οποία ο αναθεωρητισμός ξαναμπήκε στην ατζέντα της διεθνούς πολιτικής, κάνει την τουρκική ηγεσία πιο ευεπίφορη σε ριψοκίνδυνες κινήσεις είτε στο Αιγαίο είτε στην Κύπρο. Από την άλλη, όμως, Αθήνα και Λευκωσία, με εξαιρετικό συντονισμό, έχουν κάνει τεράστια βήματα στην ανάπτυξη ενός πολυεπίπεδου δικτύου συμμαχιών, βάσει κοινών συμφερόντων με πολλούς δρώντες του διεθνούς συστήματος.
Σε κάθε περίπτωση, σε αντίθεση με το 1974, το αρραγές μέτωπο Ελλάδος-Κύπρου και η αναμφισβήτητη εθνική ενότητα συνιστούν το πιο ισχυρό τείχος προστασίας απέναντι σε κάθε πρόκληση.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον “Ελεύθερο Τύπο” την Κυριακή 31.07.22

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: “Τι κρύβει το κρεσέντο Ερντογάν;”

myportal

MAXIMOS NEW

Τι κρύβει το κρεσέντο Ερντογάν;

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Το νέο ανθελληνικό κρεσέντο του Ερντογάν ξεπερνά κάθε προηγούμενο, και, δικαίως, πρέπει να μας ανησυχεί για το τι μέλλει γενέσθαι στις ελληνοτουρκικές σχέσεις το ερχόμενο διάστημα. Ασφαλώς, η τουρκική επιθετικότητα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Συνιστά μια σχεδόν…κανονικότητα, με μικρά διαλλείματα ύφεσης. Ιδιαίτερα, από τότε που ο ισλαμιστής ηγέτης της γείτονος αποφάσισε να αναγάγει σε εθνικό δόγμα τον νεοοθωμανισμό.
Αυτή την φορά, ωστόσο, έχουμε κάποια νέα ποιοτικά στοιχεία που αξίζει να τα επισημάνουμε:
Το πρώτο είναι ότι η τουρκική επιθετικότητα εκδηλώνεται σε μια περίοδο που εξελίσσεται ένας άγριος πόλεμος στην ευρύτερη γειτονιά μας. Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι το μείζον πλανητικό πρόβλημα αυτή την στιγμή. Και σε αυτόν τον πόλεμο, οι χώρες του ΝΑΤΟ έχουν λάβει θέση στήριξης του Κιέβου. Η Τουρκία, όμως, έχει τον δικό της «χαβά». Πέρα από την άρνηση συμμετοχής στις αντιρωσικές κυρώσεις και το βέτο της εισόδου της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, δημιουργεί συνθήκες αναταραχής στο Αιγαίο και ταυτόχρονα διασπά το νοτιοανατολικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Πρόκειται για πρακτική υπονομευτική στη δυτική συμμαχία, που θα πρέπει να τύχει επιτέλους της κατάλληλης απάντησης από τους αρμόδιους θεσμικούς παράγοντες της Συμμαχίας.
Δεύτερον, η τουρκική συμπεριφορά παραπέμπει ευθέως στην αναθεωρητική ρητορική της Μόσχας, για την αλλαγή των συνόρων και την «διόρθωση» της ιστορίας, με στρατιωτικά μέσα. Δηλαδή, η λογική Ερντογάν είναι ότι αφού «άνοιξε το παιχνίδι», που μέχρι τώρα βασιζόταν στο διεθνές δίκαιο και στο απαραβίαστο των συνόρων, να μπει κι αυτός μέσα στην αναμπουμπούλα, κι ό,τι κερδίσει.
Τρίτον, είναι ο πρωτοφανής εθνικιστικός παροξυσμός στην Τουρκία. Όλα τα κόμματα -πλην του HDP, ισλαμιστές και κεμαλικοί, έχουν επιδοθεί σε μια πλειοδοσία ανθελληνικών συνθημάτων και πολεμικών κραυγών. Από κοντά και τα τουρκικά ΜΜΕ που αφιονίζουν μια κοινωνία που ταλανίζεται από τον καλπάζοντα πληθωρισμό και την κατάρρευση της τουρκικής λίρας.
Τέταρτον,είναι η αμφισβήτηση της ελληνικότητας και μεγάλων νησιών του ανατολικού Αιγαίου, από τη Ρόδο μέχρι τη Λέσβο και τη Χίο, που δεν είχαμε ξαναδεί στο παρελθόν από τόσο επίσημα χείλη.
Ασφαλώς, οι επικείμενες εκλογές, η δημοσκοπική πτώση του Ερντογάν και η οικονομική κρίση ρίχνουν νερό στον μύλο της όξυνσης του τουρκικού εθνικισμού. Όπως κομβικό ρόλο διαδραματίζουν η ραγδαία αναβάθμιση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων -που οδηγεί στην υπέρ της Ελλάδος αλλαγή ισορροπιών στο Αιγαίο- και οι ισχυρές συμμαχίες της Αθήνας.
Χωρίς αμφιβολία, οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι. Κι αυτό που χρειαζόμαστε είναι εθνική ενότητα, πολιτική σταθερότητα, επίδειξη αποφασιστικότητας σε συνδυασμό με συνετή ψυχραιμία. Ο χρόνος, εφόσον συνεχίσουμε το μονοπάτι που επιλέξαμε, θα λειτουργήσει υπέρ μας.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο MyPortal στις 18.06.22

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: “Έχει μέλλον το ευρωπαϊκό πείραμα;”

eleytheros typos kyriakis full

MAXIMOS NEW

Έχει μέλλον το ευρωπαϊκό πείραμα;

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Στις 6 Ιουνίου συμπληρώθηκαν 78 χρόνια από την περίφημη απόβαση της Νορμανδίας. Στόχος της επιχείρησης ήταν το άνοιγμα ενός δεύτερου μετώπου, που θα ανακούφιζε το ανατολικό μέτωπο στη Ρωσία, και θα λειτουργούσε σαν τανάλια ενάντια στις δυνάμεις του Άξονα, ώστε σταδιακά να τις εξαναγκάσει σε οπισθοχώρηση και τελικά σε συντριβή. Όπως και συνέβη. Εκείνες τις μαύρες ημέρες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τα εκατομμύρια των νεκρών, τις καταστροφές πόλεων και χωριών, τα απάνθρωπα εγκλήματα των ναζιστικών και φασιστικών ορδών, το Ολοκαύτωμα κατά των Εβραίων σε πλήρη εξέλιξη, ο ελεύθερος κόσμος έβλεπε να ανατέλλει το φως της ελπίδας. Η συνεργασία όλων των συμμαχικών δυνάμεων με στόχο την εξόντωση του ναζιστικού ολοκληρωτισμού δημιουργούσε τις προϋποθέσεις για έναν μεταπολεμικό κόσμο ειρήνης, συνεργασίας και ευημερίας. Ιδιαίτερα για την καθημαγμένη Ευρώπη, η οποία είχε στο μεγαλύτερο τμήμα της μεταβληθεί σε ερείπια, ήταν έντονη η επιθυμία για την οικοδόμηση μιας νέας ενότητας, που θα άφηνε πίσω της τους διχασμούς του παρελθόντος.
Σύντομα, ωστόσο, όλες αυτές οι προσδοκίες αποδείχθηκαν πολύ ωραίες για να βγουν αληθινές. Στον ευρωπαϊκό χώρο υψώθηκε ένα σιδηρούν παραπέτασμα, κατά τον ορισμό του Τσώρτσιλ, λόγω της δημιουργίας ενός εκτενούς σοσιαλιστικού μπλοκ χωρών στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Στα δυτικά, ωστόσο, της γηραιάς ηπείρου, η ελπίδα μιας ισχυρής, ευημερούσας και ανεξάρτητης Ευρώπης, οδήγησε στην δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα, που θα εξελισσόταν αργότερα στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ) και τέλος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο πλαίσιο αυτού του θεσμού έδρασαν σπουδαίοι ευρωπαϊστές, όπως ο στρατηγός Ντε Γκωλ, ο καγκελάριος Κόνραντ Αντενάουερ, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ντε Γκάσπερι, ο Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. ΄Όραμα όλων αυτών των σπουδαίων πολιτικών ανδρών ήταν η ανάδυση μιας ενιαίας Ευρώπης, ισχυρού πόλου στο διεθνές σύστημα.
Όταν έφθασε το πλήρωμα του χρόνου, και κατέρρευσε το τείχος του Βερολίνου, θεωρήσαμε ότι η ημέρα μιας πραγματικά ενωμένης Ευρώπης, από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια -ή κι ως το Βλαδιβοστόκ- δεν ήταν μακριά. Δυστυχώς, όμως, και πάλι οι υπολογισμοί βγήκαν λανθασμένοι. Και σήμερα φθάσαμε στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και τον σφοδρό πόλεμο που διεξάγεται για πάνω από 100 ημέρες στην πολύπαθη αυτή χώρα. Το γεγονός αυτό προκάλεσε ένα συγκλονισμό στους Ευρωπαίους, αλλά τροφοδότησε και σοβαρά διλήμματα. Η αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας, η καταδίκη κάθε αναθεωρητισμού, η ενίσχυση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης και η δημιουργία, επιτέλους, μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής άμυνας συνιστούν απαραίτητες προϋποθέσεις για μια ενωμένη και χειραφετημένη Ευρώπη του 21ου αιώνα.
Στα παραπάνω, όμως, πρέπει να συμπεριληφθεί και ένα ευρωπαϊκό όραμα για την επόμενη ημέρα, αντίστοιχο με αυτό του ντε Γκωλ, που θα κατορθώσει να υπερκεράσει τους εσωτερικούς διχασμούς, και δεν θα επιτρέψει την παρατεταμένη για δεκαετίες ύπαρξη νέων τειχών ή τον υποβιβασμό της Ευρώπης σε παραπληρωματικό πόλο του διεθνούς συστήματος. Το πώς θα γίνει αυτό, είναι κάτι που οφείλουν να το επεξεργαστούν από τώρα οι ευρωπαϊκές πολιτικές ηγεσίες. Ο πόλεμος στην Ουκρανία αν δεν οδηγήσει στην βίαιη ενηλικίωση της Ευρώπης και την ολοκλήρωση της, έως σήμερα, ατελούς Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα θέσει σε μη αναστρέψιμη παρακμιακή τροχιά το πιο φιλόδοξο πείραμα στην ευρωπαϊκή ιστορία.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής 12.06.22

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: Η Ελλάδα της αυτοπεποίθησης

logo real

MAXIMOS NEW

ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Η Ελλάδα της αυτοπεποίθησης

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Το ταξίδι του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στις ΗΠΑ υπήρξε ένα success story για την Ελλάδα. Κι αυτό συνιστά μια αντικειμενική διαπίστωση, που δεν θα παραδεχθεί μόνο όποιος επιμένει σε αντιπολιτευτική μεμψιμοιρία. Η εικόνα των 535 μελών του Κογκρέσου να χειροκροτούν, επανειλημμένως, όρθιοι, τον Έλληνα πρωθυπουργό, αποτελεί από μόνη της ένα ιστορικό γεγονός. Η καθολική αποδοχή του αμερικανικού πολιτικού συστήματος, Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων, συνιστά κεφάλαιο για τη θέση της χώρας μας, και τον ρόλο της σε έναν ραγδαία και γεμάτο προκλήσεις μεταβαλλόμενο κόσμο.
Ο απολογισμός της ιστορικής αυτής επίσκεψης θα χρειαστεί χρόνος για να αποτιμηθεί σε βάθος, καθώς πολλά είναι αυτά που δεν λέγονται μπροστά στις κάμερες. Όμως, ήδη, μπορούμε να προβούμε σε κάποιες πρώτες διαπιστώσεις:
1) Η πατρίδα μας κατοχυρώνει εκ νέου, την αξία της στον σύγχρονο δυτικό πολιτισμό και κόσμο, ως αδιάσπαστο τμήμα του. Χωρίς καμία αμφιταλάντευση, συντάσσεται με τις δυνάμεις της δημοκρατίας, της ελευθερίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ιδιαίτερα, οι αναφορές του πρωθυπουργού στις αρχές που πυροδότησαν την ελληνική επανάσταση, ο πυρήνας των οποίων ήταν ο ίδιος που χαρακτηρίζει και τις απαρχές της ίδρυσης των ΗΠΑ, καταδεικνύουν ότι η σημερινή συμπόρευση δεν είναι καιροσκοπική αλλά έκφραση μιας οργανικής σχέσης.
2) Η Ελλάδα εμφανίζεται στην παγκόσμια σκηνή ως χώρα με αυτοπεποίθηση, δυναμισμό και σίγουρο βηματισμό. Δείχνει ότι ξέρει τι θέλει, και ότι πιστεύει στις δυνάμεις της για να το πετύχει. Αναλογιζόμενοι την περιπέτεια που βιώσαμε την περασμένη δεκαετία, αντιλαμβανόμαστε τη σημασία του μηνύματος που εστάλη.
3) Το πρωθυπουργικό ταξίδι επισφραγίζει τον αναβαθμισμένο ρόλο της Ελλάδας ως βασικού βραχίονα του ΝΑΤΟ και ενεργειακού κέντρου για ολόκληρη την βαλκανική ενδοχώρα. Η περαιτέρω συνεργασία του σχήματος 3+1 -Ελλάδα, Κύπρος, Ισραήλ και ΗΠΑ- θα δημιουργήσει αναμφίβολα μια νέα κατάσταση συνολικά στην ανατολική Μεσόγειο.
4) Ο πρωθυπουργός κατόρθωσε με την ομιλία του και τις τοποθετήσεις του να αναδείξει ως κύριο στόχο των δυνάμεων της δημοκρατίας την ήττα του σύγχρονου αναθεωρητισμού, που προωθούν αυταρχικά καθεστώτα. Κι αυτό σημαίνει ότι η καταδίκη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, πρέπει να συνεπάγεται και καταδίκη του τουρκικού νεοοθωμανικού αναθεωρητισμού, που απειλεί την ασφάλεια και τη διεθνή τάξη στην ανατολική Μεσόγειο. Άλλωστε, ο εκνευρισμός της Άγκυρας για τα όσα διημείφθησαν στην Ουάσιγκτον, και ο φόβος της για την αλλαγή των ισορροπιών, δεν έγινε προσπάθεια να κρυφτεί.
5) Οι Αμερικανοί νομοθέτες μετά την ενθουσιώδη επικρότηση των θέσεων του πρωθυπουργού θα έχουν μια πιο ξεκάθαρη ματιά όταν θα εξετάζουν τα ζητήματα που άπτονται της τουρκικής πολιτικής και των αμερικανοτουρκικών σχέσεων, όπως για παράδειγμα την πώληση ή την αναβάθμιση των F-16.
6) Η χώρα θα έχει τη δυνατότητα να προμηθευτεί αεροσκάφη 5ης γενιάς F-35, τα οποία σε συνδυασμό με τα Rafale και τα αναβαθμισμένα F-16, θα δώσουν στην Πολεμική μας Αεροπορία σαφή υπεροχή στον αέρα του Αιγαίου έναντι της Τουρκίας.
7) Ο πρωθυπουργός ξεκαθάρισε πλήρως το πλαίσιο επίλυσης του Κυπριακού, αναφερόμενος στην ανάγκη εφαρμογής των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που θεωρούν παράνομες τις τουρκικές δυνάμεις κατοχής στο νησί, και, βεβαίως, κόβουν κάθε συζήτηση για την αναγνώριση δύο κρατών.
8) Η αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων ανοίγει τον δρόμο σε περισσότερες αμερικανικές επενδύσεις στην ελληνική οικονομία, κάτι που είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη και την επίτευξη των εθνικών μας στόχων.
9) Η θετική εικόνα της Ελλάδας ενισχύει περαιτέρω την πολυάριθμη ελληνική ομογένεια στην Αμερική, όπως και το φιλελληνικό λόμπι, που δίνουν διαρκείς μάχες για την υπεράσπιση των εθνικών δικαίων. Δεν ήταν, άλλωστε, τυχαία η παρουσία του πρωθυπουργού στην εκδήλωση της ομογένειας και τα θερμά λόγια ευγνωμοσύνης που της επεφύλαξε κατά την παρέμβασή του.
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα, σε μια τόσο βεβαρημένη παγκόσμια ατμόσφαιρα, λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και τις σοβαρές συνέπειες που αυτός επιφέρει στη διεθνή τάξη και στην οικονομία, διαθέτει σταθερή πυξίδα και προσανατολισμό για την επόμενη ημέρα. Γι αυτό και οι Έλληνες όπου γης ένιωσαν περηφάνια για την αναγνώριση που έτυχε ο πρωθυπουργός, ως εκφραστής του οικουμενικού ελληνισμού.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Real.gr στις 22.05.22

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου για συνέδριο ΝΔ: “Η χώρα να παραμείνει σε τροχιά σταθερότητας”

MAXIMOS NEW

Η χώρα να παραμείνει σε τροχιά σταθερότητας

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Η Νέα Δημοκρατία, λίγο πριν τη συμπλήρωση τριών χρόνων διακυβέρνησης, οδεύει προς την πραγματοποίηση του 14ου συνεδρίου της. Η προσυνεδριακή διαδικασία, μπορεί να ήταν σύντομη, ωστόσο επιβεβαίωσε τον δυναμισμό της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης 48 χρόνια μετά την ίδρυσή της από τον Εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή. Κι αυτό το φαινόμενο είναι από μόνο του εντυπωσιακό. Αρκεί να ρίξουμε μια ματιά όχι μόνον στην Ελλάδα, αλλά και στον ευρωπαϊκό χώρο. Πόσοι είναι οι κομματικοί σχηματισμοί που άντεξαν στον χρόνο, που δεν απέμειναν απολιθώματα ενός σφριγηλού παρελθόντος, και κυρίως που συνεχίζουν να αποτελούν βασικό πόλο εξουσίας και πολιτικής σταθερότητας.
Μόνο αν αναλογιστούμε τα «χίλια μύρια κύματα» που πέρασε η χώρα, τις τόσες δοκιμασίες, ιδίως στο πρόσφατο παρελθόν, την τρομερή αμφισβήτηση των θεσμών από την κοινωνία λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης, αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος του επιτεύγματος. Πού οφείλεται αυτό; Κυρίως στην ύπαρξη ενός ισχυρού μείγματος στη φύση της παράταξης, που κατορθώνει να συνδυάζει γόνιμα τις παραδοσιακές αξίες με την ικανότητα αλλαγής και προσαρμογής στις συνθήκες. Έτσι, χωρίς να κόβουμε τις ρίζες μας που κρατούν το δέντρο όρθιο, απλώνουμε τα κλαδιά προς νέες κατευθύνσεις. Προς τα εκεί που επιτάσσουν οι καιροί, το εθνικό συμφέρον, το καλό όλων των Ελλήνων πολιτών. Αυτός ο συνδυασμός δεν είναι καθόλου εύκολο να γίνει αποδεκτός, καθώς στη χώρα μας για δεκαετίες ο μεγάλος αντίπαλος ήταν ο λαϊκισμός και η εύκολη δημαγωγία. Πάντοτε τα «παχιά λόγια» από ποικίλες πολιτικές δυνάμεις προσπαθούσαν να παρασύρουν τον ψηφοφόρο, να του τάξουν ανώγεια και κατώγια, με αποτελέσματα ενίοτε καταστροφικά. Όπως αυτά που ζήσαμε στην περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Ωστόσο, η ΝΔ δεν υπέκυψε στις σειρήνες αυτής της στρεβλής πολιτικής του εκμαυλισμού. Στάθηκε σταθερά στην πλευρά του ορθολογισμού. Υποστήριξε με σθένος την ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας και την αλλαγή παραγωγικού υποδείγματος. Κι αυτό επεδίωξε να κάνει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα ηνία της χώρας:
• Οικονομία, που να απελευθερώνει τις υγιείς δυνάμεις της οικονομίας, να προσελκύει επενδύσεις, να ενισχύει την επιχειρηματικότητα. Με γοργό πέρασμα στην ψηφιακή εποχή, καταργώντας όλα τα βαρίδια της γραφειοκρατίας.
• Εκπαίδευση, που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της οικονομίας, και όχι να βγάζει πτυχιούχους ανέργους. Με αξιοκρατία και επιβράβευση της αριστείας, χωρίς ομάδες κρούσης εντός των πανεπιστημίων.
• Δικαιοσύνη, που να λειτουργεί με ταχύτητα, βοηθώντας έτσι όχι μόνον την καθημερινότητα των πολιτών αλλά και την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.
• Πρωτογενής παραγωγή, που κερδίζει το στοίχημα της νέας εποχής επενδύοντας στην εξωστρέφεια, την παραγωγή πιστοποιημένων ποιητικών προϊόντων και την προσέλκυση νέων αγροτών.
Όλα αυτά υλοποιούνται με σχέδιο και αποφασιστικότητα, παρά τις μάχες οπισθοφυλακής των δυνάμεων της συντήρησης και της αδράνειας. Ήδη, πολλά από αυτά πραγματοποιήθηκαν στα τρία χρόνια διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Η εκπληκτική ψηφιακή μεταρρύθμιση, η μείωση της γραφειοκρατίας, η μείωση της φορολογίας, το νέο επενδυτικό περιβάλλον, η έλευση παγκόσμιων οικονομικών κολοσσών στην Ελλάδα, η αντιστροφή του ρεύματος του Brain drain.
Κι όλα αυτά παρά τις απίστευτες αντιξοότητες, που έπεσαν επάνω μας ως «πληγές του Φαραώ». Κατ΄ αρχάς, ήταν η έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας, ξεκινώντας από τον υβριδικό πόλεμο στον Έβρο. Και ταυτόχρονα, η πανδημία του κορονοϊού που δοκίμασε τις αντοχές του συστήματος υγείας και της ίδιας της οικονομίας. Για να καταλήξουμε σήμερα στον πόλεμο της Ουκρανίας, που απειλεί να τινάξει στον αέρα την παγκόσμια ειρήνη, και την εκτόξευση των τιμών της ενέργειας και των τροφίμων.
Όλες αυτές τις προκλήσεις η κυβέρνηση της ΝΔ τις αντιμετώπισε με υψηλό αίσθημα ευθύνης, ώστε το «καράβι» να μείνει στην πορεία του με τους λιγότερους κλυδωνισμούς:
• Εγκαινίασε ένα ρωμαλέο πρόγραμμα αμυντικών εξοπλισμών και σύναψε ισχυρές διεθνείς συμμαχίες.
• Ενίσχυσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας με προσλήψεις προσωπικού και νέες ΜΕΘ και στήριξε εργαζόμενους και επιχειρήσεις να ανταπεξέλθουν στη δύσκολη περίοδο των περιοριστικών μέτρων για την πανδημία.
• Λαμβάνει μέτρα ενίσχυσης των καταναλωτών του ρεύματος και ανοίγει τη βεντάλια της λήψης και της παραγωγής ενέργειας.
Σε αυτή την κομβική στιγμή της παγκόσμιας αναταραχής, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο η χώρα να παραμείνει σε τροχιά σταθερότητας και να μην εκπέσει εκ νέου σε κατάσταση πολιτικού αποπροσανατολισμού και εσωστρέφειας.
Κι αυτό πιστεύω ότι θα αναδείξει και το Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, καταδεικνύοντας τις επιλογές που θα έχουν την ώρα της κάλπης οι πολίτες ενώπιόν τους: «πρόοδος ή συντήρηση», «σταθερότητα ή σύγχυση», «Νέα Δημοκρατία ή λαϊκισμός».

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός.

Read more...

Άρθρο Μάξιμου Χαρακόπουλου: Πόσο γνωρίζουμε την Τουρκία;

thepresident

Μάξιμος ματια

 

Πόσο γνωρίζουμε την Τουρκία; 

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Η εικόνα μιας Τουρκίας, που, ως «επιτήδειος ουδέτερος», βρέθηκε να διαμεσολαβεί μεταξύ των εμπολέμων Ρωσίας και Ουκρανίας, με τις «ευλογίες» όλων των εμπλεκομένων, φάνηκε να μας αιφνιδιάζει. Κι όμως, δεν θα έπρεπε, αν παρακολουθούσαμε προσεκτικά τα γεγονότα κι αν δεν μετατρέπαμε κάποιες φορές τις επιθυμίες ή τους ευσεβείς πόθους σε πραγματικότητα.

Παρά το ότι η Τουρκία, μέσω των ΜΜΕ, τα τελευταία χρόνια, κατέστη πιο οικεία στον μέσο Έλληνα, ωστόσο, είναι φανερό ότι πολλές από τις βεβαιότητες που είχαμε για αυτήν δεν ευσταθούσαν. Αναφέρω, για παράδειγμα, την προσδοκία ότι ο Ερντογάν και ο ισλαμισμός που εκπροσωπούσε θα μπορούσαν να ανατρέψουν την επιθετική προς την Ελλάδα πολιτική των κεμαλιστών. Αποδείχθηκε, όμως, ότι στον πυρήνα της ιδεολογίας του ήταν ο νεο-οθωμανισμός, που διέπεται από μεγαλύτερης έντασης αναθεωρητισμό.

Μια άλλη άποψη, με ευρεία διάδοση, ήταν ότι η πορεία της Άγκυρας προς την Ευρώπη θα έφερνε τον εκδημοκρατισμό στην γείτονα και την ύφεση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι Τούρκοι, ωστόσο, φάνηκε ότι ήθελαν την ένταξή τους στην ΕΕ «αλά τούρκα», αποκλειστικά με τους δικούς τους όρους και όχι προσαρμοζόμενοι στις ευρωπαϊκές αξίες. Σήμερα, βέβαια, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα, λαμβάνοντας υπόψη την κατάφορη παραβίαση του κράτους δικαίου, καθώς στις φυλακές κρατείται ακόμη κι ο αρχηγός του τρίτου σε δύναμη κόμματος της χώρας.

Εκτός πραγματικότητας αποδείχθηκαν κι οι προβλέψεις για επικείμενη κατάρρευση της τουρκικής οικονομίας. Αναμφίβολα, τα προβλήματα του πληθωρισμού και της νομισματικής αστάθειας είναι μεγάλα. Ταυτόχρονα, όμως, η Τουρκία διαθέτει εκτεταμένη πρωτογενή και δευτερογενή παραγωγή, η οποία μπορεί να κάνει παγκόσμιες εξαγωγές, από λαχανικά μέχρι μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Αβάσιμη αποδείχθηκε και η προσμονή για αποδόμηση της ισχύος του Ερντογάν. Η εξουσία του, παρά τις αυξομειώσεις που έχει η αποδοχή του στην τουρκική κοινωνία, παραμένει ως τώρα αρκετά σταθερή, όπως και η στήριξη που απολαμβάνει κυρίως από τις μάζες της Ανατολίας.

Επιπόλαια ήταν, επίσης, η πεποίθηση πως η Τουρκία είχε απομονωθεί από το διεθνές σύστημα, λόγω των επιλογών της και, κυρίως, την αυτονόμησή της από την Δύση. Βεβαίως, οι σχέσεις της με τους διεθνείς δρώντες έχουν περάσει σοβαρές δοκιμασίες, όπως η αντιπαράθεση με το Ισραήλ, με αφορμή την προσπάθεια του Ερντογάν να εμφανιστεί ως προστάτης των Παλαιστινίων, ή οι «κόντρες» με τις ΗΠΑ, λόγω των ρωσικών S-400. Ταυτόχρονα, όμως, η Άγκυρα κατόρθωνε να προωθεί τις θέσεις της, ακόμη και με τη βία, σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη και Αζερμπαϊτζάν με ελάχιστες αρνητικές επιπτώσεις.

Το ίδιο, άλλωστε, συνέβη και στη δική μας περίπτωση, όπου παρά τον υβριδικό πόλεμο που εξαπέλυσε με όπλο τους μετανάστες στον Έβρο και τις συνεχείς απειλές στο πλαίσιο της «Γαλάζιας Πατρίδας», εκ μέρους κρατών-μελών της ΕΕ παρουσιάστηκε δυστοκία έως απροθυμία στη λήψη βαριών κυρώσεων εναντίον της Άγκυρας. Όπως ακριβώς έγινε και με τις τουρκικές πειρατικές ενέργειες στην Κυπριακή ΑΟΖ και το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων.

Προσφάτως, χωρίς να εγκαταλείψει ποτέ το παιχνίδι σε δύο γήπεδα, ο Ερντογάν άδραξε τη μεγάλη ευκαιρία που του δόθηκε με την έκρηξη του ουκρανικού ζητήματος και την εισβολή της Ρωσίας στην γειτονική της Δημοκρατία. Χωρίς να διαρρηγνύει τις πολύτιμες οικονομικές και διπλωματικές σχέσεις με την Μόσχα, τροφοδοτεί διαρκώς την Ουκρανία με τα περίφημα Bayraktar και άλλο αμυντικό υλικό, ενώ αναδεικνύει και το ζήτημα των Τατάρων της Κριμαίας. Προφανώς, αυτές οι υπηρεσίες καθιστούν πολυτιμότερη για την Δύση την Άγκυρα, όπως φάνηκε και από τα όσα ανέφερε στο τελευταίο ταξίδι της στην τουρκική πρωτεύουσα η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Εν κατακλείδι η Τουρκία είναι μια μεγάλη αγορά σε μια κρίσιμη γεωπολιτική περιοχή, και η απομόνωσή της συνεπάγεται κόστος που δεν συμφέρει κανέναν, ούτε και την Ελλάδα, που πρέπει να έχει πάντα ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας.

Απέναντι σε αυτήν την πραγματικότητα, η θέση μας, πρέπει πρωτίστως να είναι αυτή του ρεαλισμού. Μια προσέγγιση που δεν θα ικανοποιεί το θυμικό μας, αλλά θα αντανακλά τις πραγματικές διαστάσεις του προβλήματος, αναδεικνύοντας ως ευρωτουρκικές διαφορές τις αξιώσεις της Άγκυρας έναντι των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας. Ασφαλώς, πρέπει να επιμείνουμε στις πολλαπλώς χρήσιμες διπλωματικές πρωτοβουλίες της ενεργούς εξωτερικής πολιτικής και τις πολυμελείς συμφωνίες συνεργασίας. Η καταδίκη του αναθεωρητισμού στον πόλεμο της Ουκρανίας σημαίνει καταδίκη κάθε αναθεωρητισμού. Κι αυτό, όπως ορθά πράττουμε, πρέπει να ακουστεί παντού. Η καταδίκη αυτή να αναδειχθεί ως δόγμα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ώστε να μην επιτρέπεται να χρησιμοποιείται ούτε ως ρητορικό επιχείρημα -όπως κάνει η Τουρκία απέναντι στη συμφωνία της Λωζάνης.

Το κλίμα που έχει διαμορφωθεί ευνοεί τη λειτουργία καναλιών επικοινωνίας με τη γείτονα, που πρέπει να αξιοποιηθούν. Ωστόσο, σε καμία περίπτωση, αυτό δεν σημαίνει ούτε υποστολή της υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, ούτε αναστολή του εξοπλιστικού μας προγράμματος. Άλλωστε, στο τραπέζι του διαλόγου δεν σε αντιμετωπίζει κανείς σοβαρά αν δεν διαθέτεις ισχυρή αποτρεπτική ικανότητα.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γενικός Γραμματέας της Διακοινοβουλευτικής Συνέλευσης Ορθοδοξίας, βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα thepresident.gr στις 18.4.2022

Read more...

Άρθρο Μάξιμου Χαρακόπουλου: Η «μάχη της σοδειάς»…

eleutheros typos

MAXIMOS NEW

Η «μάχη της σοδειάς»…

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Το χειμώνα του 1944, στον κατεχόμενο θεσσαλικό κάμπο έλαβε χώρα η «μάχη της σοδειάς» ανάμεσα στους Γερμανούς κατακτητές, που ήθελαν να κατάσχουν τα σιτηρά των αγροτών για την τροφοδοσία του στρατού τους, και την ελληνική αντίσταση που το απέτρεψε. Μια νέα, παγκόσμια αυτή τη φορά, μάχη της σοδειάς φαίνεται πως προκαλεί ο πόλεμος στην Ουκρανία, καθώς έχει επιφέρει ήδη σοβαρούς κλυδωνισμούς στην παγκόσμια οικονομία, λόγω, κυρίως, της ραγδαίας αύξησης των τιμών στον τομέα της ενέργειας που με την σειρά τους επηρεάζουν κάθε οικονομική δραστηριότητα. Κι αυτό συμβαίνει τη στιγμή που η ανθρωπότητα επιχειρούσε να επουλώσει τις «πληγές» που άνοιξε η επέλαση της πανδημίας στο παγκόσμιο εμπόριο και στις μεταφορές.
Ένας από τους κλάδους της οικονομίας που πλήττεται άμεσα και σφόδρα είναι ο πρωτογενής τομέας. Το κόστος παραγωγής των αγροτικών προϊόντων σκαρφαλώνει ταχύτατα, συμπαρασυρόμενο από τις αυξήσεις στα καύσιμα και τα εφόδια. Η τιμή του φυσικού αερίου, η οποία είναι η συνιστώσα που ανεβάζει περισσότερο την ηλεκτρική ενέργεια, έσπασε κάθε ιστορικό προηγούμενο. Η ετήσια αύξηση της τιμής του, εντός Μαρτίου, έφθασε στο δυσθεώρητο 554%. Μέσα σε έναν χρόνο οι αυξήσεις στη διεθνή τιμή του πετρελαίου ξεπέρασαν το 75%. Οι συνθήκες αυτές είναι εύλογο ότι προκαλούν «ηλεκτροσόκ» στους παραγωγούς, οι οποίοι προβληματίζονται για το πώς θα ανταποκριθούν στην εντατικοποίηση των καλλιεργητικών εργασιών που λαμβάνουν χώρα την εαρινή περίοδο.
Την ίδια ώρα, προκύπτει ουσιαστικό πρόβλημα με τις τιμές, αλλά εσχάτως και με τη διαθεσιμότητα, στα λιπάσματα. Ο καλπασμός των τιμών στην ενέργεια, που είχε παρατηρηθεί και πριν την ρωσική εισβολή, επέβαλε την αναστολή λειτουργίας μεγάλων εργοστασίων λιπασμάτων στην Ευρώπη, ενώ, πλέον, η Ρωσία, κύρια παραγωγός λιπασμάτων, πάγωσε τις εξαγωγές. Η πλημμελής, όμως, λίπανση των αγρών θα επιφέρει μείωση στην παραγωγή και κατά συνέπεια συρρίκνωση του εισοδήματος στους αγρότες και περεταίρω αδυναμία στην κάλυψη των αναγκών του πληθυσμού σε σιτηρά. Παράλληλα, οι ισορροπίες στην παραγωγή σιτηρών ανατρέπονται, καθώς οι δύο εμπόλεμες χώρες πρωτοστατούν στην παραγωγή και εξαγωγή σιτηρών σε όλο τον κόσμο. Ήδη, κατά τις πρώτες 15 ημέρες του πολέμου, οι τιμές στα σιτηρά εκτινάχθηκαν κατά 38%, ξεπερνώντας τα 400 ευρώ τον τόνο. Κατά συνέπεια, είναι ορατός ο κίνδυνος της έλλειψης σε σιτηρά-δημητριακά, γεγονός που, εύλογα, θα έχει άμεσες και σοβαρές επιπτώσεις στη διατροφική αλυσίδα.
Σοβαρό πλήγμα από τις παραπάνω εξελίξεις θα υποστεί μοιραία και η κτηνοτροφία. Ήδη ο κλάδος πλήττεται από την μεγάλη άνοδο στις τιμές των ζωοτροφών την περίοδο της πανδημίας, που ουσιαστικά εξανέμισαν την ανάκαμψη στις τιμές πώλησης του γάλακτος. Επιπλέον, η κρεατοπαραγωγή ζημιώθηκε σημαντικά από το κλείσιμο της εστίασης την περίοδο των lockdown. Συνεπώς, περαιτέρω επιδείνωση της κατάστασης σε ότι αφορά στις τιμές και τη διαθεσιμότητα των ζωοτροφών, που θα πυροδοτηθεί από την έλλειψη εισαγωγών δημητριακών από Ουκρανία και Ρωσία, θα πολλαπλασιάσει τα προβλήματα στην κτηνοτροφία. Ήδη καταγράφονται μεγάλες αυξήσεις στο καλαμπόκι. Η βιωσιμότητα των κτηνοτροφικών εκμεταλλεύσεων είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο ζήτημα διότι μια διεύρυνση της κρίσης που αντιμετωπίζουν θα έχει ακόμα μεγαλύτερο αντίκτυπο στην διατροφική αλυσίδα.
Αναμφίβολα, το ράλι αυξήσεων στην ενέργεια έχει «στριμώξει» τους καταναλωτές που βλέπουν τους λογαριασμούς τους να φουσκώνουν υπερβολικά από τον πληθωρισμό που ανήλθε στο 7,2%, το υψηλότερο επίπεδο της τελευταίας 25ετίας. Το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι άλλο από την μείωση της κατανάλωσης που με την σειρά της θα επιδεινώσει την κατάσταση των επιχειρήσεων αλλά και του αγροτικού τομέα, αναγκάζοντας τους να προχωρήσουν σε αυξήσεις των τιμών για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν και εν τέλει, προκαλώντας έναν φαύλο κύκλο.
Η παραπάνω λίαν επικίνδυνη κατάσταση ωθεί τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών της ΕΕ να λαμβάνουν μέτρα στήριξης των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων για να ανταπεξέλθουν στις μεγάλες προκλήσεις. Η ελληνική κυβέρνηση, παράλληλα με τις προτάσεις που προωθεί εντός της ΕΕ, λαμβάνει στοχευμένα μέτρα για την ανακούφιση της κοινωνίας από τις επιπτώσεις της κρίσης.
Σε ότι αφορά στην ελάφρυνση των αγροτών έχει προχωρήσει σε μέτρα ύψους 200 εκατ. ευρώ, με κυριότερα εξ αυτών τη γενναία επιδότηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο ρεύμα, τη μερική επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης στο πετρέλαιο και την ενίσχυση των κτηνοτρόφων για την προμήθεια ζωοτροφών.
Βεβαίως, όπως ο ίδιος ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του αναγνώρισε, τα μέτρα αυτά μπορεί να ανακουφίζουν εν μέρει, αλλά δεν αρκούν για την κάλυψη του συνόλου της ζημίας που προκαλεί η εκτόξευση των τιμών της ενέργειας. Η χώρα, όμως, μετά την περιπέτεια της υπερδεκαετούς οικονομικής κρίσης, που λίγο έλλειψε να μας οδηγήσει εκτός ΕΕ, οφείλει να είναι προσεκτική. Γι΄ αυτό και ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρωτοστατεί, μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών, στην πίεση για τη λήψη μέτρων σε επίπεδο Βρυξελών, ώστε να ξεκλειδώσουν νέες δυνατότητες για παρεμβάσεις.
Ο πόλεμος φαίνεται ότι σπρώχνει την Ευρώπη με ταχύτερα βήματα στην συγκρότηση ενιαίας εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής. Μακάρι να οδηγήσει και σε πιο συνεκτική ενεργειακή πολιτική, αλλά και γενναιότερη στήριξη του πρωτογενούς τομέα για τη διασφάλιση της αυτάρκειας σε ποιοτικά τρόφιμα στη γηραιά μας ήπειρο.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Το άρθρο του Μάξιμου Χαρακόπουλου δημοσιεύθηκε στις 23.03.22 στο ένθετο “Αγροτικός Τύπος” της εφημερίδας “Ελεύθερος Τύπος”

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου: Γιατί αναβίωσαν τα μπλόκα;

political

MAXIMOS NEW

Γιατί αναβίωσαν τα μπλόκα;

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

«Μόνο ακρίδες δεν είχαμε μέχρι τώρα...». Με αυτά τα λόγια μου περιέγραψε αγρότης τις «πληγές του Φαραώ» που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τα τελευταία χρόνια. Μαζί με την πανδημία του κορονοϊού, ενέσκηψαν η διεθνής έκρηξη των τιμών της ενέργειας, αλλά και πρωτόγνωρης έντασης φυσικές καταστροφές και ζημιές στην πρωτογενή παραγωγή.
Ειδικά η ενεργειακή κρίση, που έχει βάλει ολόκληρο τον πλανήτη στην «πρίζα», επηρέασε καταλυτικά την, έτσι κι αλλιώς ευαίσθητη στις κάθε φύσεως αναταράξεις, αγροτική παραγωγή.
Υπ’ αυτό το πρίσμα οφείλουμε να αναγνώσουμε και τα αίτια που πυροδοτούν τις φετινές αγροτικές κινητοποιήσεις. Βεβαίως, στο παρελθόν οι επαναλαμβανόμενες ετησίως κινητοποιήσεις έδιναν αφορμή να χαρακτηρισθούν… εθιμικές, ωστόσο, δύσκολα μπορεί κανείς σήμερα να πει ότι οι διαμαρτυρίες των αγροτών στερούνται βάσης.
Κύριο αίτημα των φετινών κινητοποιήσεων είναι το κόστος παραγωγής, οι τιμές στο ρεύμα, τα λιπάσματα, τις ζωοτροφές, το πετρέλαιο, που έχουν «κτυπήσει κόκκινο» και δυστυχώς οι προβλέψεις για τη χρονιά που διανύουμε δεν είναι ευοίωνες. Το βάρος από την αλματώδη άνοδο των τιμών σε βασικούς συντελεστές παραγωγής είναι ασήκωτο. Αναμφίβολα, η κυβέρνηση, από την πρώτη στιγμή που διαφάνηκαν οι συνέπειες από τη δυσλειτουργία της αγοράς λόγω της πανδημίας, στήριξε τον πρωτογενή τομέα. Κατέβαλε «κορονοενισχύσεις» σε όσους είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται εξαιτίας της χαμηλής ζήτησης.
Η ένταση, όμως, στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα εκτόξευσε τις τιμές του φυσικού αερίου, γεγονός που είχε αλυσιδωτές αυξήσεις στην ενέργεια και το κόστος παραγωγής. Η κυβέρνηση έσπευσε να αμβλύνει τις οικονομικές συνέπειες με την επιδότηση της ρήτρας αναπροσαρμογής στο ρεύμα, τη μείωση του ΦΠΑ στα λιπάσματα και τις ζωοτροφές, αλλά και τη μερική επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης πετρελαίου για αγροτική χρήση, ύψους 50 εκ. ευρώ, στους νέους και συνεταιρισμένους αγρότες.
Κοντά στα παραπάνω, είχαμε το 2021τεράστιες ζημιές από παγετό στη φυτική παραγωγή, ενώ στη Θεσσαλία το 2020 βιώσαμε και τον καταστροφικό «Ιανό», που συνέβαλαν στην συρρίκνωση του αγροτικού εισοδήματος. Για τις πρωτόγνωρης έκτασης ζημιές ο ΕΛΓΑ μπόρεσε να δώσει αποζημιώσεις, χάρις στην καταβολή από την κυβέρνηση της οφειλόμενης, εδώ και χρόνια, κρατικής εισφοράς στον προϋπολογισμό του Οργανισμού. Αλλά, όπως λένε οι αγρότες «απ’ τη ζημιά δεν βγαίνει κέρδος!».
Στη δύσκολη αυτή συγκυρία το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι η εύκολη δημαγωγία, στην οποία για ακόμη μια φορά ενέδωσε ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ κατά την επίσκεψή του στη Λάρισα. Οι αγρότες, όμως, και οι κτηνοτρόφοι δεν είναι λωτοφάγοι. Όλοι θυμούνται τους «άθλιους άθλους» του ΣΥΡΙΖΑ στον πρωτογενή τομέα, μεταξύ των οποίων, την κατάργηση του «αγροτικού πετρελαίου» και την επιβολή φόρου στο κρασί! Στην «εποχή των ισχνών αγελάδων» που διέρχεται η πρωτογενής παραγωγή, χρέος μας είναι να εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα, σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, για την στήριξη αγροτών και κτηνοτρόφων, που κρατούν ζωντανή την ελληνική περιφέρεια.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Political της 24.2.2022

politikal

 

 

Read more...

Άρθρο Μ. Χαρακόπουλου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: “Εθιμικές αγροτικές κινητοποιήσεις ή…”

kathimerini

MAXIMOS NEW

Εθιμικές αγροτικές κινητοποιήσεις ή…

Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

«Τι θέλουν πάλι οι αγρότες» με ρωτούν διάφοροι, λόγω του «προτέρου εντίμου βίου» μου στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης. Το ερώτημα κατά κανόνα διατυπώνεται με ύφος απαξίας, καθώς θεωρούν ότι τα «μπλόκα της αγροτιάς», οι αγροτικές κινητοποιήσεις έχουν ετήσιο εθιμικό χαρακτήρα.
Η αλήθεια είναι ότι από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 που εμφανίστηκαν για πρώτη φορά δυναμικές κινητοποιήσεις των αγροτών, που οδήγησαν σε αποκλεισμούς εθνικών οδών, κάθε χρόνο -με ελάχιστες εξαιρέσεις- επαναλαμβάνονται, ανεξαρτήτως αν η χρονιά είναι καλή ή όχι. Η συμμετοχή, βεβαίως, κάθε φορά των παρατεταγμένων τρακτέρ στους δρόμους είναι και το θερμόμετρο του «πυρετού»των προβλημάτων των αγροτών. Στη διετία της πανδημίας,λόγω των περιοριστικών μέτρων, και να ήθελαν οι αγρότες να διαμαρτυρηθούν αυτό δεν ήταν επιτρεπτό.
Τα «μπλόκα» προέκυψαν σε χρονιές με δυσκολίες στο αγροτικό εισόδημα, με αυξημένο κόστος παραγωγής και χαμηλές τιμές προϊόντων. Τότε ήταν που τα «μπλόκα» έγραψαν ιστορία με τη μαζική συμμετοχή των αγροτών, με χιλιάδες τρακτέρ στα Τέμπη και τον «κόμβο της Βιοκαρπέτ», με τους απεσταλμένους δημοσιογράφους των Αθηνών να ανακαλύπτουν τη νυχτερινή ζωή του κάμπου στο «Φάληρο» και το «Ρίο». Όσο μαζικότερη η συμμετοχή, τόσο πιο πιθανή η ικανοποίηση αιτημάτων -κάποτε και χωρίς την προγενέστερη συνεννόηση με την ΕΕ, με αποτέλεσμα τον καταλογισμό προστίμων. Το «πακέτο Χατζηγάκη»,με τους τότε επιπόλαιουςχειρισμούς κυβέρνησης καιαντιπολίτευσης, ακόμη μας ταλαιπωρεί. «Αμαρτωλή ιστορία» για την οποία κανείς δεν μπορεί να είναι υπερήφανος. Ούτε αυτοί που άτσαλα στήριξαν τους αγρότες, ούτε όσοι για κομματικούς λόγους «κάρφωσαν» τη χώρα στην ΕΕ, κατηγορώντας την τότε κυβέρνηση ότι δίνει ενισχύσεις, ενώ στην πλειοψηφία τους επρόκειτο για αποζημιώσεις πουδόθηκαν άγαρμπα, βιαστικά και οριζόντια χωρίς εξατομικευμένες εκτιμήσεις ζημιών.
Μετά το… κάζο με το «πακέτο Χατζηγάκη» και το κράτος έγινε πιο προσεκτικό στις παροχές. Άλλωστε και να ήθελε «το ταμείο ήταν μείον» στη δεκαετία της χρεοκοπίας που επήλθε το 2010 με την προσφυγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Θυμάμαι στη διάρκεια της υπουργικής μου θητείας την προσπάθεια να εξευρεθούν τα 30 εκατομμύρια που είχαν περικοπείαπό την επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης πετρελαίου για αγροτική χρήση,λόγω των μνημονιακών πολιτικών.Μετά από διαβουλεύσεις στο Μαξίμου –εν μέσω αγροτικών κινητοποιήσεων- με τον τότε υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, τα χρήματα βρέθηκαν από το επίδομα θέρμανσης που δεν είχε απορροφηθεί. Έτσι, δόθηκε όλη η επιστροφή του φόρου στους αγρότες, με την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ να μιλά για… ψίχουλα. Οι ίδιοι, που όταν έγιναν κυβέρνηση, κατήργησαν το αγροτικό πετρέλαιο! Σήμερα, όμως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έκανε ένα πρώτο βήμα,επιστρέφοντας 50 εκ. ευρώ σε νέους αγρότες και συνεταιρισμένους -από τα 160 εκ. ευρώ που δίνονταν στο σύνολο των αγροτών.
Πράγματι, στο παρελθόν υπήρχαν χρονιές που δεν δικαιολογούνταν οι αγροτικές κινητοποιήσεις. Οι φετινές, όμως, με το κόστος ενέργειας -αγροτικό ρεύμα και πετρέλαιο- αλλά και τις τιμές των λιπασμάτων στα ύψη, έχουν, αν μη τι άλλο, βάση. Γι’ αυτό και κάνουν λάθος ανάλυση όσοι θεωρούν ότι οι διαμαρτυρίες των αγροτών έχουν κομματικό χρώμα. Τα προβλήματα είναι αυτά που τους βγάζουν στους δρόμους.Μακάρι να είναι βήμα αποκλιμάκωσης της έντασης και επίλυσης προβλημάτων η προαναγγελθείσα συνάντηση εκπρόσωπων των αγροτών με κυβερνητικό κλιμάκιο. Οψόμεθα.

Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι βουλευτής Λαρίσης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης.

Το άρθρο του Μάξιμου Χαρακόπουλου δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ” της Τρίτης 22.02.22

ΑΡΘΡΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Read more...